Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2010

Ταξιδιωτικές σημειώσεις ΙΙ

Εικόνα
Οι συμπεριφορές των ανθρώπων στη μεγαλούπολη του Λονδίνου μου μοιάζουν αφύσικες... Οι περισσότεροι- όσους δηλαδή μπορείς να παρατηρήσεις στο μετρό, τα λεωφορεία, τα πολυκαταστήματα (!)- εχουν πιαστεί από τα μαλλιά, προσπαθώντας να προλάβουν τους ρυθμούς της πόλης... Οι κοπελίτσες της ηλικίας μου, σχεδόν γερασμένες... Σοκαριστικό αν σκεφτείς πως και εδώ ανακαλύπτω στον εαυτό μου την αγωνία του να μεγαλώσει... γρήγορα! Η τεχνολογία, η ταχύτητα εξέλιξης της, η αναγκη του κατεχειν που ολοένα αυξανεται σε ατομικό επιπεδο και γιγαντώνεται, καθώς επίσης και σε πλαίσιο κοινωνικό, αποτελώντας διακαή πόθο της κοινωνίας στο σύνολο, συντρίβει κυριολεκτικά τις "κλασικές" συλλογικές της αξίες... Τις συντρίβει και τις "ανανεώνει"!! Η αλαζονία θέτει ανέπιτρεπτη κάθε σκέψη εναλλακτική, βασισμένη στις πλέον γραφικές για τις μάζες ιδεολογίες περί "μέτρου" ή δικαιοσύνης στον καταμερισμό του πλούτου ή ισότητας ή... ή...ή... Πώς θα μπορούσες άλλωστε στην καρδιά του καπιταλισμού

Ταξιδιωτικές σημειώσεις 1

Εικόνα
Αφού περάσαμε ξανά από έλεγχο, πήραμε τις αποσκευές και αφήσαμε το αχανές αεροδρόμιο πίσω μας... Η θερμοκρασία έπεφτε ακατάπαυστα και με σταθερό ρυθμό, μα τίποτα δεν το αντιλαμβανοσουν ούτε σαν παγωμένη εικόνα κινηματογραφικού φιλμ ούτε σαν άδειο αίσθημα στη μέση μιας χειμωνιάτικης μέρας... Το τερατούργημα που απλωνόταν μπροστά μας, αναμφισβήτητα ήταν τέρας τεράτων μα και τέρας ομορφιάς, εξαρτάται βέβαια και από το πώς το βλέπει κανείς... Κάπου εκεί αναζητείται και η ανάγκη της αναζήτησης... Η επόμενη μέρα μας βρήκε παρατηρητές των πλέων κλασικών έργων τέχνης... Ονοματα μεγάλα, αραδιασμένα μπροστά μας για ελάχιστο χρόνο προς αναλυση των συνιστώσων και των φθόγγων όσων υπέγραφαν... Μέχρι που βλέπεις αυτό που σου προκαλεί ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον και σε κάνει να απορείς ακόμη περισσότερο...

Βρε Μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω;

Τι άραγε έχει απομείνει; Τόσα να χουν αλλάξει και τόσα να χουν μεινει ανυπόφορα ίδια. Όπου κι αν ταξιδεύεις θα ακούς ψαλμωδίες αγγέλων φιλικών. Όπου κι αν ταξιδεύω θ ακούω ιαχές θριάμβου από μακριά... Κάπου στο μέλλον θα εντοπίσουμε και τα τραγούδια του χτες. Μα ακόμα κι αν πιστέυεις πως σε ξέχασαν παρατήρησε τη μυστική συμφωνία τους, το αδιανόητο ξέσπασμα που γίνεται πραγματικότητα, το αίμα που χρωματίζει κάθε ασπρόμαυρη αντίληψη αυτής της συγκυρίας. Μας κοιτάς- απορημένος ίσως- αφού δεν γνώρισες ποτέ κανένα από εμάς. Από εμάς που μιλάμε για σένα, χωρίς να νιώθουμε τίποτα από σένα. Μονάχα την ανάγκη να δραπετεύσουμε νιώθουμε.. Έφυγες νωρίς κι εμείς φαίνεται να ξεκινήσαμε αργά... Λονδίνο,6.12.2010