Ο κύκλος των χαμένων ποιητών

Το παρόν κείμενο αποτελεί κυρίως θέμα εργασίας που έκανα στο πλαίσιο του μαθήματος Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία Ι, του προγράμματος σπουδών του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ. Η διακίνηση είναι ελεύθερη και η αναφορά της πηγής έγκειται στην κρίση σας.  Γενικά χαρακτηριστικά του έργου . Το Υπόγειο είναι το πρώτο σημαντικό μυθιστόρημα που έγραψε ο Ντοστογιέφσκι, το 1864, μετά την αποφυλάκιση του από τις φυλακές του Ομσκ. Το έργο αυτό είναι έργο πολεμικής, ένα διανοητικό δράμα, το οποίο θεσπίζει τη διαμάχη μεταξύ της ελεύθερης βούλησης και της αναγκαιότητας. Είναι γραμμένο σε α’ πρόσωπο, με ύφος εξομολογητικό προς τον αναγνώστη και έτσι, εύκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά απόσταγμα των εμπειριών του σαραντάχρονου τότε συγγραφέα. Όμως, το Υπόγειο διαφοροποιείται έντονα από τη μορφή του προσωπικού ημερολογίου του. Η γλώσσα του ήρωα, ή αντί- ήρωα είναι μεστή και περιλαμβάνει πολλές αναφορές από την επιστήμη, την ιατρική, τη φυσιολογία, τη λογική, τα μαθηματικά, τη σ

Το παρόν κείμενο αποτελεί εισαγωγή εργασίας που έκανα στο πλαίσιο του μαθήματος Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία Ι, του προγράμματος σπουδών του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ. Η διακίνηση είναι ελεύθερη και η αναφορά της πηγής έγκειται στην κρίση σας.  1 Ο Φ. Ντοστογιέφσκι γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και η μητέρα του κόρη εμπόρου. Τόσο εκείνος όσο και ο αδερφός του ασχολήθηκαν με τη δημοσιογραφία. Έδειξε από μικρή ηλικία ιδιαίτερη αγάπη για το διάβασμα, αναπτύσσοντας περίσσιο ενδιαφέρον για το Ρώσο ρομαντικό ποιητή Α. Πούσκιν. Το 1837 έφυγε για την Πετρούπολη, προκειμένου να σπουδάσει μηχανικός του στρατού και διέμεινε εκεί για τέσσερα χρόνια. Το 1841 προβιβάζεται σε αξιωματικό. Προκειμένου να ξεπληρώσει τα πέντε χρόνια στη σχολή αναγκάζεται να υπηρετήσει δύο χρόνια στο στρατό, από τον οποίο και παραιτείται το 1844. Η περιούσια που του άφησε ο πατέρας του, αν και αξιόλογη, λόγω της κακής της διαχείρισης από τον ίδιο, δεν τον γλυτώ

Το παρόν κείμενο αφορά το κυρίως θέμα μιας εργασίας που έγραψα στα πλαίσια του μαθήματος Ευρωπαϊκής ιστορίας των νεότερων και μοντέρνων χρόνων Ι, του προγράμματος σπουδών του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ. Η διακίνηση είναι ελεύθερη και η αναφορά της πηγής έγκειται στη κρίση σας.  Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1870-1914 Όπως προαναφέρθηκε, την περίοδο 1870-1914 παρατηρήθηκαν διαφορές στη φύση του πολιτικού εθνικισμού. Ο εθνικισμός, έτσι όπως εμφανίζεται στα τέλη του 19 ου αιώνα, εκφράστηκε από δεξιούς ιδεολόγους κυρίως στη Γαλλία και την Ιταλία, οι οποίοι εναντιώνονται σε ξένους, φιλελεύθερους και σοσιαλιστές, αξιώνοντας την επιθετική πολιτική προς όφελος της επέκτασης των δικών τους κρατών. Αυτό χαρακτηρίζει όλα τα εθνικιστικά κινήματα των τελών του 19 ου αιώνα, ο αριθμός των οποίων κατά την περίοδο αυτή αυξήθηκε δραματικά. Ο εθνικισμός, όμως, δεν περιέγραφε μόνο μια δεξιά εκδοχή του φαινομένου, αφού αντικατέστησε την προϋπάρχουσα «αρχή της εθνικ

Το παρόν κείμενο αφορά την εισαγωγή μιας εργασίας που έγραψα στα πλαίσια του μαθήματος Ευρωπαϊκής ιστορίας των νεότερων και μοντέρνων χρόνων Ι, του προγράμματος σπουδών του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ. Η διακίνηση είναι ελεύθερη και η αναφορά της πηγής έγκειται στη κρίση σας.  ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η παρούσα εργασία στοχεύει στο να διερευνήσει τις βασικές κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις, καθώς και τα συνοδευτικά φαινόμενα του εθνικισμού 1 κατά την περίοδο 1870-1914 στην Ευρώπη, έτσι όπως τα προσδιορίζουν οι ιστορικοί Ε. Burns και E . Hobsbawm , στα συγγράμματα τους Ευρωπαϊκή ιστορία και Η εποχή των αυτοκρατοριών 1875-1914 αντίστοιχα. Οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για τη συγγραφή αυτής της εργασίας λειτουργούν τόσο συνθετικά όσο και συγκριτικά, μιας και οι δύο επιστήμονες συγκλίνουν στη σπουδαιότητα ορισμένων φαινομένων για τη διαμόρφωση του εθνικισμού, όπως λόγου χάρη η εμφάνιση του γλωσσικού εθνικισμού ως μέσο του κρατικού εθνικισμού των διαφόρων ευρωπαϊκώ