Ταξιδιωτικές σημειώσεις ΙΙ

Οι συμπεριφορές των ανθρώπων στη μεγαλούπολη του Λονδίνου μου μοιάζουν αφύσικες...
Οι περισσότεροι- όσους δηλαδή μπορείς να παρατηρήσεις στο μετρό, τα λεωφορεία, τα πολυκαταστήματα (!)- εχουν πιαστεί από τα μαλλιά, προσπαθώντας να προλάβουν τους ρυθμούς της πόλης...
Οι κοπελίτσες της ηλικίας μου, σχεδόν γερασμένες... Σοκαριστικό αν σκεφτείς πως και εδώ ανακαλύπτω στον εαυτό μου την αγωνία του να μεγαλώσει... γρήγορα!
Η τεχνολογία, η ταχύτητα εξέλιξης της, η αναγκη του κατεχειν που ολοένα αυξανεται σε ατομικό επιπεδο και γιγαντώνεται, καθώς επίσης και σε πλαίσιο κοινωνικό, αποτελώντας διακαή πόθο της κοινωνίας στο σύνολο, συντρίβει κυριολεκτικά τις "κλασικές" συλλογικές της αξίες...
Τις συντρίβει και τις "ανανεώνει"!!
Η αλαζονία θέτει ανέπιτρεπτη κάθε σκέψη εναλλακτική, βασισμένη στις πλέον γραφικές για τις μάζες ιδεολογίες περί "μέτρου" ή δικαιοσύνης στον καταμερισμό του πλούτου ή ισότητας ή... ή...ή...
Πώς θα μπορούσες άλλωστε στην καρδιά του καπιταλισμού και στην πλέον βαθύτατη καταναλωτική κοινωνία να βρεις κάτι διαφορετικό απο αυτό..;
Βέβαια από την άλλη... κάποιοι ξεπερνάνε το μουδιασμα και την πειθαρχία φωνάζοντας ενάντια στον τριπλασιασμό των διδάκτρων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και για την ανεξαίρετη επιβολή φόρων σε κάθε πολυκαταστημα, κατάστημα, επιχείρηση με μια σειρά διαμαρτυριών στη πολύβουη oxford street...
Διαφορετικές εθνότητες, κουλτούρες και καταβολές συνθέτουν το κράμα ενός λαού για τον οποίο δεν μπορείς να προεξοφλήσεις τίποτα στο σκάκι της παγκόσμιας ιστορίας...