«Αν ο αθλητισμός είναι ο αδελφός της εργασίας, τότε η τέχνη είναι η ξαδέλφη της ανεργίας»

http://www.exitnews.gr/an-o-athlitismos-einai-o-adelfos-tis-ergasias-tote-i-techni-einai-i-xadelfi-tis-anergias/

Η παραπάνω φράση του Thomas Kapielski αποτελεί και τον τίτλο της τρέχουσας έκθεσης στο παλιό ξενοδοχείο Πίνδαρος (Σοφοκλέους 24) στο πλαίσιο των διοργανώσεων του CAMP! για το μήνα Σεπτέμβριο. Η δεδομένη έκθεση συμπεριλαμβάνει έργα Αυστριακών και Ελλήνων καλλιτεχνών, με στόχο την ανάπτυξη ενός εικαστικού διαλόγου γύρω από τα φαινόμενα της οικονομικής ύφεσης και της ανεργίας, καθώς και των παρεπόμενων επιπτώσεων τους στους νέους. Οι ίδιοι οι διοργανωτές επιδιώκουν να προβάλλουν τις διαφορές με τις οποίες αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες του βορρά τα προαναρθέντα ζητήματα του κοινωνικού χώρου, συναρτήσει πάντοτε των ιδιαίτερων συνθηκών της χώρας τους, από τους καλλιτέχνες του νότου που προσλαμβάνουν μια σαφώς πιο κλιμακούμενη έκφανση των ζητημάτων αυτών. Πέραν αυτών όμως, μέλημα των διοργανωτών της έκθεσης συνιστά και η διατύπωση ερωτημάτων γύρω από τη σχέση της πολιτείας με τους καλλιτέχνες στην νέα πραγματικότητα, τη θέση της τέχνης σε μια περίοδο οικονομικών δυσχερειών, καθώς και τη στάση των ίδιων των καλλιτεχνών έναντι της κατάστασης αυτής και των προτάσεων ή οραμάτων τους για το μέλλον.

Ο επισκέπτης της έκθεσης δύναται να προσλάβει νέες οπτικές της εικαστικής δημιουργίας, που απορρέουν από την ποικιλομορφία των μέσων έκφρασης. Τα έργα δεν είναι στενά εικαστικά, μιας και μπορεί να αφορούν ακόμη εγκαταστάσεις, κατασκευές ή video art. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο της έκθεσης, κατά τη γνώμη μου, αφορά την επιλογή του χώρου, με τις συνακόλουθες σημειολογικές του αναφορές. Το ξενοδοχείο Πίνδαρος συνιστά πλέον ένα χώρο παρατημένο και παρακμιακό, ένα ετοιμόρροπο κτήριο που για τις ανάγκες της έκθεσης φιλοξενεί εκθέματα, που θίγουν στην κατεύθυνση μιας εννοιολογικής προσέγγισης, ζητήματα όπως η βία, η καταστολή, ο μικροαστισμός, η περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων και η διευρυμένη αίσθηση παρακμής.

Σε μια πρώτη προσέγγιση της έκθεσης, συνολικά, θα έλεγα πως τόσο οι εικαστικοί όσο και οι επιμελητές της αποφεύγουν να δώσουν απαντήσεις και να λάβουν σαφή θέση έναντι των ζητημάτων, των προβληματικών και των ερωτημάτων που θέτουν. Περισσότερο επιχειρούν μια πολύπλευρη πρόσληψη της ίδιας πραγματικότητας και ταυτόχρονα πολυδιασπασμένη, ώστε ο εκάστοτε επισκέπτης να δημιουργήσει ένα κράμα οπτικών με βάση τις υποκειμενικές του ανάγκες, τις καταβολές και την ερμηνευτική του αφετηρία.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 13 Οκτωβρίου κι είναι διαθέσιμη για το κοινό κάθε μέρα στο διάστημα 14.00-21.00.