Ο κύκλος των χαμένων ποιητών

«Τι θα πει παραγωγικός; Χρήσιμος στην κοινωνία; Ήμουν χρήσιμη! Μεγάλωνα σωστά τα παιδιά μου. Ήμουν χρήσιμη γιατί είχαμε μια καλή οικογένεια. Ήμουν χρήσιμη γιατί ήμουν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.»  Απόσπασμα από το έργο «Μια κανονική μέρα» σε σκηνοθεσία της  Μαριάννας   Κάλμπαρη . Το θεατρικό σανίδι δύναται να φιλοξενήσει το οτιδήποτε. Κάθε κείμενο, υπό ένα πρίσμα, μπορεί να αποτελέσει κείμενο με ισχυρές θεατρικές αναφορές. Όπως, επίσης, κάθε κείμενο με έναν τρόπο, όσο έμμεσος και αφαιρετικός αν είναι αυτός, θέτει τον εαυτό του σε διαλεκτική σχέση με την πραγματικότητα. Ένα τέτοιο κενό έρχεται, κατά την άποψη μου, να καλύψει το συγκεκριμένο κείμενο της  Κατερίνας   Γιαννάκου . Το κενό που δημιουργείται στη θεατρική πραγματικότητα από το ερώτημα που προκύπτει: πώς προσλαμβάνεται και μεταμορφώνεται, κατά τη θεατρική πράξη, η σύγχρονη ελληνική κοινωνία; Πώς βιώνονται τα ηθικά και αξιακά της συμπλέγματα από τα πρόσωπα, που την απαρτίζουν; Ποια είναι σε τελική α...

Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν όρους. Μόνο που τόσο η συγγραφέας Μαργαρίτα Καραπάνου, όσο και ο σκηνοθέτης Οδυσσέας Κωνσταντίνου, δε τους προσδίδουν τη διάσταση  a   priori   συνθήκης. Διαρκώς μεταβαλλόμενοι, καθώς είναι, αντιστρέφουν τους ρόλους- στην προκειμένη, στις ερωτικές συναναστροφές- και τα επίπεδα των σχέσεων εξουσίας. «Πότε χάνεις, πότε κερδίζεις. Και συνήθως χάνεις», αναφέρει μεταξύ άλλων στο μονόλογο της η Φένια Σχοινά, με την οποία συζητήσαμε γύρω από το ανέβασμα της παράστασης  Rien   ne   va   plus   στο θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41, Γκάζι). Η παράσταση αφορά μια  νεαρή   συγγραφέα , τη Λουίζα. Η Λουίζα αποφασίζει να παντρευτεί τον Άλκη. Μέσα από τον θεατρικό  μονόλογο  της, η  Φένια   Σχοινά , μας δίνει αφηγήματα, που ισορροπούν μεταξύ του επιπέδου του πραγματικού και εκείνου του φανταστικού. Τα όρια μεταξύ αυτών των επιπέδων κάθε άλλο παρά ευδιάκριτα, αποδεικνύουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το...

Η εκπομπή  ΔρομοΛόγια  μεταδίδεται κάθε Πέμπτη στις 11.00-13.00 στο διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό  www.crradio.gr ΔρομοΛόγια, Αφιέρωμα στον "πολιτικό" Σαίξπηρ, 21-11-2013 by Marilena Karra on Mixcloud

Ο Σαίξπηρ θα μπορούσαμε να πούμε πως –μεταξύ άλλων- συνεχίζει όλη την παράδοση της Αναγέννησης. Όμως, η γενίκευση αυτή δεν αρκεί για να αποδώσει, ούτε τις πολυπλοκότητες της  Ελισαβετιανής  εποχής, ούτε την ίδια την υφή του έργου του δραματικού ποιητή. Από την  Αναγέννηση  κι έπειτα άλλαξε σημαντικά ο τρόπος, βάσει του οποίου γινόταν αντιληπτή η σχέση του ανθρώπου με το Θεό. Αυτή η αλλαγή διαμεσολαβήθηκε, εν πολλοίς, από τον τρόπο με τον οποίο επαναπροσλήφθηκαν έννοιες και εννοιακά συμπλέγματα, όπως η ψυχή, τα επίπεδα της ύπαρξης, ο ορισμός του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου, καθώς και η αντίληψη του ανθρώπου ως σημείο στο άπειρο σύμπαν. Όλες αυτές οι αλλαγές σχετικά με την αντίληψη του μεταφυσικού στοιχείου προκλήθηκαν τόσο από την  Αναγέννηση , ως καλλιτεχνικό και πνευματικό κίνημα, και σινάμα κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, πολιτισμικό, όσο και από τη θρησκευτική   μεταρρύθμιση . Οι θεωρίες που διακινήθηκαν κατά αυτή την περίοδο και επανεξετάστηκ...

Την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου η εκπομπή  Δρομολόγια  παρούσιασε μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού  CR Radio αφιέρωμα στην εξέγερση του  Πολυτεχνείου . Το υλικό αυτής της εκπομπής, κυρίως παρμένο από το βιβλίο της Κωστούλας Μητροπούλου,  Το χρονικό των τριών ημερών , όπως και από τη συλλογή των ποιημάτων του Αλέξανδρου Παναγούλη εκτίθεται παρακάτω. Οι φωτογραφίες προέρχονται από το  blog kaistriotis.blogspot.com . Το χρονικό. Τα   Ποιήματα του Α. Παναγούλη στην απομόνωση. Φωτογραφίες των ημερών.   Διαβάστε περισσότερα πατώντας εδώ

Ξεχυθήκαμε στους δρόμους και πάλι. Κουρέλια ακόμα η φωνή μας Δεν μπορούσε τίποτα να πει ... Οι δολοφόνοι πλένουν τα χέρια τους Στους νεροχύτες ... Σκουπίζονται απ' τα σχισμένα Πουκάμισα. Κατουράνε το αίμα μας Με χοντρές μάνικες  Για να ξεπλυθούνε τα πεζοδρόμια Να πάει ο κόσμος  Ήσυχα στη δουλειά του το πρωί Μην αγριέψει το μάτι του. Μη θυμηθεί το μεσημέρι  Το σκοτωμένο πρωινό  Και ανταριέψει ... Τα υπόλοιπα είναι για το τραγούδι Μένει μονάχα να θυμόμαστε Ξανά και ξανά Στα μνημόσυνα και στις επετείους Πως το κρατούμενο Δεν είναι ένα ... Μαζεύτηκαν πολλά Θα χάσουμε το λογαριασμό Κι είναι που μας χρωστάνε Ανεξόφλητη επιταγή το αίμα μας. (Δημήτρης Παπαχρήστος:  Οι νεροχύτες, από τη συλλογή " Με το ποδήλατο", εκδόσεις Μορφωτική ένωση Λεχαινών , 1980) Το τανκ δίνει από τηλεβόα δέκα λεπτά καιρό στους στασιαστές να παραδοθούν. Σπουδαστές τρέχουν κατά μέσα να αναφέρουν στη συντονιστική επιτροπή του αγώνα. Πριν φ...