Rien Ne Va Plus με τη Φένια Σχοινά. Στο Θέατρο 104.

Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν όρους. Μόνο που τόσο η συγγραφέας Μαργαρίτα Καραπάνου, όσο και ο σκηνοθέτης Οδυσσέας Κωνσταντίνου, δε τους προσδίδουν τη διάσταση a priori συνθήκης. Διαρκώς μεταβαλλόμενοι, καθώς είναι, αντιστρέφουν τους ρόλους- στην προκειμένη, στις ερωτικές συναναστροφές- και τα επίπεδα των σχέσεων εξουσίας. «Πότε χάνεις, πότε κερδίζεις. Και συνήθως χάνεις», αναφέρει μεταξύ άλλων στο μονόλογο της η Φένια Σχοινά, με την οποία συζητήσαμε γύρω από το ανέβασμα της παράστασης Rien ne va plus στο θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41, Γκάζι).

Η παράσταση αφορά μια νεαρή συγγραφέα, τη Λουίζα. Η Λουίζα αποφασίζει να παντρευτεί τον Άλκη. Μέσα από τον θεατρικό μονόλογο της, η Φένια Σχοινά, μας δίνει αφηγήματα, που ισορροπούν μεταξύ του επιπέδου του πραγματικού και εκείνου του φανταστικού. Τα όρια μεταξύ αυτών των επιπέδων κάθε άλλο παρά ευδιάκριτα, αποδεικνύουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το ρευστό χαρακτήρα των ανθρώπινων σχέσεων και συμπεριφορών. Θέτουν υπό αμφισβήτηση οπτικές που θέλουν κάποιους ανθρώπους «θύτες» ή «θύματα».  Ένας νέος κύκλος ξεκινά πάντα εκεί που κάποιος άλλος ολοκληρώνεται.

Ο χώρος της παράστασης δεν αποκρύβει τις μοντέρνες αναφορές του. Μία αίθουσα με δρομικό χαρακτήρα και διπλή απεύθυνση στο κοινό, στις πλάγιες όψεις, καθορίζει όλη τη σκηνοθεσία, που υπέδειξε μια ανάγκη λιτής έκφρασης, πρωταρχικά μέσα από το λόγο. Η εξωτερική δράση κλιμακώνεται ως ένα ακόμα «όπλο» του λόγου και πρωταρχικά, της εσωτερικής δράσης.

Διαβάστε περισσότερα πατώντας εδώ.