Μπαλάντα σ' ένα κομμάτι ύφασμα βαμμένο κόκκινο.
Το τσιγάρο μου κανε τη χάρη.
Δεν έσβησε.
Κράτησε αναμμένο τον πόνο.
Ξανά απ' την αρχή γινόταν
η στάχτη καπνός βρεγμένος.
Ποτισμένος σε δάκρυα.
Κι όλη η ομορφιά του,
όλη η δική σου ομορφιά,
βουτηγμένη στην άυλη ανάσα μου.
Στην ανάσα μας που μυρίζει
καπνό.
Οι φλέβες σπάνε.
Κόκκινος καμβάς.
Θα ζήσει- ευτυχώς- αυτός
αντί για μας.
Ευτυχώς, θα ζήσει...
Δεν έσβησε.
Κράτησε αναμμένο τον πόνο.
Ξανά απ' την αρχή γινόταν
η στάχτη καπνός βρεγμένος.
Ποτισμένος σε δάκρυα.
Κι όλη η ομορφιά του,
όλη η δική σου ομορφιά,
βουτηγμένη στην άυλη ανάσα μου.
Στην ανάσα μας που μυρίζει
καπνό.
Οι φλέβες σπάνε.
Κόκκινος καμβάς.
Θα ζήσει- ευτυχώς- αυτός
αντί για μας.
Ευτυχώς, θα ζήσει...
Σχόλια