Ο Γιαννούλης Χαλεπάς συνιστά έναν από τους σημαντικότερους γλύπτες της νεότερης Ελλάδας. Γεννήθηκε στην Τήνο το 1851. Σπούδασε στο Σχολείον των Τεχνών και στην Ακαδημία του Μονάχου, με κρατική υποτροφία. Η διακοπή της υποτροφίας του, καθώς και μια ερωτική απογοήτευση έπληξαν ιδιαίτερα τον ευαίσθητο ψυχισμό του, με αποτέλεσμα, στις αρχές του αιώνα, να μείνει έγκλειστος για 14 χρόνια στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Κομβικής σημασίας για την καλλιτεχνική του πορεία υπήρξε ακόμη η συγκρουσιακή σχέση με τη μητέρα του, η οποία θεωρούσε την τέχνη, υπαίτια για τον κλωνισμό του ψυχισμού του. Μετά το θάνατο της μητέρας του, το 1916, ο Χαλεπάς αφοσιώθηκε απερρίσπαστος στο έργο του, δημιουργώντας πληθώρα γλυπτών. Το έργο του Χαλεπά διακρίνεται τόσο για την κλασικιστική του παιδεία, όσο και για μια πιο ρεαλιστική απόδοση. Στην πρώτη περίοδο της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, πριν από τον εγκλεισμό του, τα θέματα είναι παρμένα από την ελληνική μυθολογία. Όσον αφορά, όμως, στην καλλιτεχνική του...