Το σχολείο που θα ήθελαν οι μαθήτες
Πολλές φορές στην ιστορία αυτής της χώρας εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς διεκδίκησαν ένα καλύτερο και πληρέστερο σχολείο που θα ανήκει σε όλους. Αυτοί οι αγώνες γίνονταν, γίνονται και θα εξακολουθήσουν να γίνονται. Δυστυχώς όμως το όνειρο για ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο και προοδευτικό σχολείο παρέμεινε όνειρο. Οι αγώνες έμειναν μονάχα αγώνες. Τα πανό που υψώθηκαν στις πορείες τώρα κουρελιάστηκαν. Τα στόματα που έλεγαν τα συνθήματα στους δρόμους τώρα σώπασαν και τα αιτήματα που είχαν τυπωθεί στα χαρτιά και υποστήριζαν όλα εκείνα που θα άλλαζαν τα πάντα στην παιδεία τώρα έπαψαν να βροντοφωνάζονται στα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης, να γράφονται στις εφημερίδες και να συζήτιουνται στους δρόμους. Τώρα διαγράφτηκαν από παντού. Ή τουλάχιστον σχεδόν μιας και ο άνθρωπος ζει για να ονειρεύεται. Έτσι και εμείς οι μαθητές συνεχίζουμε υποσυνείδητα να ελπίζουμε σ’ ένα καλύτερο σχολείο, γιατί σε εκείνο θα υπάρχει ισότητα, αλληλοβοήθεια, αμοιβαία προστασία μεταξύ μαθητών, δικαιοσύνη και ελευθερία έκφρασης γνώμης. Μέσα από αυτό θα πολεμήσουμε το ρατσισμό, την τρομοκρατία, τις ανασφάλειες μας για ό, τι μας είναι άγνωστο. Για μας εκείνο θα είναι η μικρογραφία του κόσμου που θα θέλουμε να ζήσουμε και όχι εκείνου που καταδεχόμαστε να ζήσουμε.
Κλείνουμε λοιπόν τα μάτια μας και ο νους μας φαντάζεται ένα σχολείο, τόσο διαφορετικό από το σημερινό. Θα είναι αγαπητό από όλους τους μαθητές, θα βγάζει σπουδαίους ανθρώπους και όχι φοβισμένος και αρκούμενους στο λίγο. Δεν θα είναι μόνο κτίριο αλλά και θεσμός. Ένα σχολείο εκτός από την υλική του πλευρά και τις απαραίτητες υποδομές που χρειάζεται να έχει πρέπει ακόμα να προσφέρει στο μαθητή όλα όσα θα καταλήξουν να τον κάνουν παράγοντα άνθρωπο και δεν θα παράγουν ανθρώπους όμοιους χωρίς δική τους προσωπικότητα. Σπεύδουμε λοιπόν να σας το παρουσιάσουμε…
Στο σημερινό σχολείο η επιβράβευση των παιδιών για τις καλές τους επιδόσεις είναι οι υψηλοί βαθμοί. Η μέθοδος αυτή μετατρέπει τα παιδιά που «υποτίθεται» φοιτούν στο σχολείο για τις γνώσεις σε βαθμοθήρες χωρίς αιτία. Δημιουργεί ανταγωνισμό με την κακή έννοια και χαλάει τις σχέσεις μεταξύ μαθητών αλλά και καθηγητών. Αγαπητέ αναγνώστη, σίγουρα θα θελήσεις να με ρωτήσεις «αν έπαιρνα εγώ καλούς βαθμούς δεν θα τους δεχόμουνα ή δεν θα χαιρόμουνα;» και σας απαντώ «φυσικά, θα ένιωθα ότι θα ήταν μία κατάκτηση, αλλά μέχρι εκεί». Και αυτό γιατί πιστεύω ότι ένας άνθρωπος θα κριθεί με τις γενικότερες του γνώσεις που δυστυχώς δεν μπορούν να αποχτηθούν μόνο από το σχολείο. Πώς όμως ένας μαθητής μπορεί να είναι κατά αυτόν τον τρόπο συνειδητοποιημένος όταν τον κυνηγάνε γονείς και καθηγητές και προσπαθούν να του φυτρώσουν τις γνώσεις μέσα στο κεφάλι του; Το ιδανικό σχολείο και αργότερα πανεπιστήμιο θα είναι αυτό που θα έχει τις απαραίτητες υποδομές ώστε να καλύψει στον μαθητή όλες τις ανάγκες που έχει αλλά συγχρόνως να του δημιουργεί ερεθίσματα και σε άλλα πράγματα. Αυτό θα γίνετε χωρίς τις πιέσεις που ασκούν οι καθηγητές στους μαθητές αλλά οι μαθητές θα επιλέγουν τα μαθήματα που θα παρακολουθήσουν επειδή ξέρουν γιατί το κάνουν. Η παραγωγή ανθρώπων που τα ξέρουν όλα, ενώ επί της ουσίας δεν ξέρουν παρά τα ελάχιστα δεν ωφελεί πουθενά. Η δημιουργία όμως προσωπικοτήτων που θα μαθαίνουν και θα ξέρουν γιατί το κάνουν θα ομορφύνουν τον κόσμο που θα αρχίσει να έχει πραγματικά χρήσιμους ανθρώπους.
Το σχολείο που θα θέλαμε εμείς οι μαθητές δεν θα έχει πρέπει αλλά θέλω. Όχι πρέπει να διαβάσω ιστορία γιατί γράφω διαγώνισμα και δεν θέλω να πέσω από τη βάση, αλλά θέλω να διαβάσω ιστορία γιατί θέλω να μάθω γιατί νιώθω υπερήφανος στις 28 του Οκτώβρη και στις 25 του Μάρτη. Για να σταματήσουμε να καταπιέζουμε τον εαυτό μας, επιθυμούμε το μάθημα της ιστορίας, της γεωγραφίας, της Βιολογίας, της Φυσικής, των Η/Υ, της Τεχνολογίας να γίνεται σε ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες που θα περιλαμβάνουν τα μέσα ώστε εμείς να μπορούμε να κατανοούμε καλύτερα το μάθημα αλλά περισσότερο να το αγαπάμε. Οι καθηγητές μας να μας δίνουν ομαδικές εργασίες που να δουλεύουμε μεταξύ μας, να βρίσκουμε οπτικοαουστικό υλικό, να παραδίδουμε γραπτή εργασία και να τα παρουσιάζουμε στην τάξη κάνοντας εμείς το μάθημα.
Έχουμε ανάγκη, ένα σχολείο που να έχει μια ομάδα μαθημάτων γύρω από την τέχνη. Μέσα σε αυτή την ομάδα να υπάρχουν τα μαθήματα των Καλλιτεχνικών, της Μουσικής, θεατρικής αγωγής και μάθημα Λογοτεχνικών Κειμένων. Να διδάσκεται μέσα από αυτά η ιστορία της τέχνης και να πάψουν να είναι μαθήματα του περιθωρίου από τους μαθητές. Έτσι τα παιδιά θα μπορέσουν να ψάξουν μέσα τους και να βρουν κάποιο κρυφό ταλέντο και μέσα από το σχολείο να βγει προς τα έξω, αλλά να έχει ένα αντίκτυπο στην κοινωνία. Τα μαθήματα να γίνονται όλα μαζί σε μία ημέρα. Στο τέλος του χρόνου σε συνεργασία μαθητών και καθηγητών να οργανώνουν μια γιορτή, μια συγκεκριμένη και καθιερωμένη ημέρα του χρόνου, που να λέγεται: Ημέρα της Τέχνης. Να παρουσιάζονται δουλειές παιδιών με μορφές όπως ζωγραφιάς, έκθεσης, θεατρικού σεναρίου αλλά και με μορφές ποιημάτων ή τραγουδιών.
Θέλοντας όμως να βάλουμε μέσα και τη θεατρική αγωγή, προτείνουμε κάθε χρόνο να δουλεύεται ένα θέμα, όπως η οικολογία, η φιλία, ο πόλεμο κ.λπ και μέσα από τις ιστορίες συνομήλικων μας να παρουσιάζουμε μια παράσταση που να περιέχει μουσική, χορό, θέαμα αλλά και να ασκεί στα παιδιά το χιούμορ, τη συνεργασία και την αντίστοιχη αξία που θα δουλευτεί μέσα από αυτή.
Οι ανάγκες μας για ένα σχολείο που πραγματικά θα μας επηρεάζει καθημερινά, θα μας βοηθάει και θα μας παρακινεί να μαθαίνουμε συνεχώς καινούρια πράγματα, δημιούργησε την ανάγκη για να γραφτεί ένα τέτοιο άρθρο. Τελειώνοντας θα ήθελα να κάνω μια ευχή: Να μπορέσει κάποτε να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχολείο με ανάλογα αποτελέσματα ανθρώπων που όταν βγουν προς τα έξω θα ομορφύνουν τον κόσμο με τις γνώσεις τους, τις ιδέες τους και τις αξίες τους!!!
Κλείνουμε λοιπόν τα μάτια μας και ο νους μας φαντάζεται ένα σχολείο, τόσο διαφορετικό από το σημερινό. Θα είναι αγαπητό από όλους τους μαθητές, θα βγάζει σπουδαίους ανθρώπους και όχι φοβισμένος και αρκούμενους στο λίγο. Δεν θα είναι μόνο κτίριο αλλά και θεσμός. Ένα σχολείο εκτός από την υλική του πλευρά και τις απαραίτητες υποδομές που χρειάζεται να έχει πρέπει ακόμα να προσφέρει στο μαθητή όλα όσα θα καταλήξουν να τον κάνουν παράγοντα άνθρωπο και δεν θα παράγουν ανθρώπους όμοιους χωρίς δική τους προσωπικότητα. Σπεύδουμε λοιπόν να σας το παρουσιάσουμε…
Στο σημερινό σχολείο η επιβράβευση των παιδιών για τις καλές τους επιδόσεις είναι οι υψηλοί βαθμοί. Η μέθοδος αυτή μετατρέπει τα παιδιά που «υποτίθεται» φοιτούν στο σχολείο για τις γνώσεις σε βαθμοθήρες χωρίς αιτία. Δημιουργεί ανταγωνισμό με την κακή έννοια και χαλάει τις σχέσεις μεταξύ μαθητών αλλά και καθηγητών. Αγαπητέ αναγνώστη, σίγουρα θα θελήσεις να με ρωτήσεις «αν έπαιρνα εγώ καλούς βαθμούς δεν θα τους δεχόμουνα ή δεν θα χαιρόμουνα;» και σας απαντώ «φυσικά, θα ένιωθα ότι θα ήταν μία κατάκτηση, αλλά μέχρι εκεί». Και αυτό γιατί πιστεύω ότι ένας άνθρωπος θα κριθεί με τις γενικότερες του γνώσεις που δυστυχώς δεν μπορούν να αποχτηθούν μόνο από το σχολείο. Πώς όμως ένας μαθητής μπορεί να είναι κατά αυτόν τον τρόπο συνειδητοποιημένος όταν τον κυνηγάνε γονείς και καθηγητές και προσπαθούν να του φυτρώσουν τις γνώσεις μέσα στο κεφάλι του; Το ιδανικό σχολείο και αργότερα πανεπιστήμιο θα είναι αυτό που θα έχει τις απαραίτητες υποδομές ώστε να καλύψει στον μαθητή όλες τις ανάγκες που έχει αλλά συγχρόνως να του δημιουργεί ερεθίσματα και σε άλλα πράγματα. Αυτό θα γίνετε χωρίς τις πιέσεις που ασκούν οι καθηγητές στους μαθητές αλλά οι μαθητές θα επιλέγουν τα μαθήματα που θα παρακολουθήσουν επειδή ξέρουν γιατί το κάνουν. Η παραγωγή ανθρώπων που τα ξέρουν όλα, ενώ επί της ουσίας δεν ξέρουν παρά τα ελάχιστα δεν ωφελεί πουθενά. Η δημιουργία όμως προσωπικοτήτων που θα μαθαίνουν και θα ξέρουν γιατί το κάνουν θα ομορφύνουν τον κόσμο που θα αρχίσει να έχει πραγματικά χρήσιμους ανθρώπους.
Το σχολείο που θα θέλαμε εμείς οι μαθητές δεν θα έχει πρέπει αλλά θέλω. Όχι πρέπει να διαβάσω ιστορία γιατί γράφω διαγώνισμα και δεν θέλω να πέσω από τη βάση, αλλά θέλω να διαβάσω ιστορία γιατί θέλω να μάθω γιατί νιώθω υπερήφανος στις 28 του Οκτώβρη και στις 25 του Μάρτη. Για να σταματήσουμε να καταπιέζουμε τον εαυτό μας, επιθυμούμε το μάθημα της ιστορίας, της γεωγραφίας, της Βιολογίας, της Φυσικής, των Η/Υ, της Τεχνολογίας να γίνεται σε ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες που θα περιλαμβάνουν τα μέσα ώστε εμείς να μπορούμε να κατανοούμε καλύτερα το μάθημα αλλά περισσότερο να το αγαπάμε. Οι καθηγητές μας να μας δίνουν ομαδικές εργασίες που να δουλεύουμε μεταξύ μας, να βρίσκουμε οπτικοαουστικό υλικό, να παραδίδουμε γραπτή εργασία και να τα παρουσιάζουμε στην τάξη κάνοντας εμείς το μάθημα.
Έχουμε ανάγκη, ένα σχολείο που να έχει μια ομάδα μαθημάτων γύρω από την τέχνη. Μέσα σε αυτή την ομάδα να υπάρχουν τα μαθήματα των Καλλιτεχνικών, της Μουσικής, θεατρικής αγωγής και μάθημα Λογοτεχνικών Κειμένων. Να διδάσκεται μέσα από αυτά η ιστορία της τέχνης και να πάψουν να είναι μαθήματα του περιθωρίου από τους μαθητές. Έτσι τα παιδιά θα μπορέσουν να ψάξουν μέσα τους και να βρουν κάποιο κρυφό ταλέντο και μέσα από το σχολείο να βγει προς τα έξω, αλλά να έχει ένα αντίκτυπο στην κοινωνία. Τα μαθήματα να γίνονται όλα μαζί σε μία ημέρα. Στο τέλος του χρόνου σε συνεργασία μαθητών και καθηγητών να οργανώνουν μια γιορτή, μια συγκεκριμένη και καθιερωμένη ημέρα του χρόνου, που να λέγεται: Ημέρα της Τέχνης. Να παρουσιάζονται δουλειές παιδιών με μορφές όπως ζωγραφιάς, έκθεσης, θεατρικού σεναρίου αλλά και με μορφές ποιημάτων ή τραγουδιών.
Θέλοντας όμως να βάλουμε μέσα και τη θεατρική αγωγή, προτείνουμε κάθε χρόνο να δουλεύεται ένα θέμα, όπως η οικολογία, η φιλία, ο πόλεμο κ.λπ και μέσα από τις ιστορίες συνομήλικων μας να παρουσιάζουμε μια παράσταση που να περιέχει μουσική, χορό, θέαμα αλλά και να ασκεί στα παιδιά το χιούμορ, τη συνεργασία και την αντίστοιχη αξία που θα δουλευτεί μέσα από αυτή.
Οι ανάγκες μας για ένα σχολείο που πραγματικά θα μας επηρεάζει καθημερινά, θα μας βοηθάει και θα μας παρακινεί να μαθαίνουμε συνεχώς καινούρια πράγματα, δημιούργησε την ανάγκη για να γραφτεί ένα τέτοιο άρθρο. Τελειώνοντας θα ήθελα να κάνω μια ευχή: Να μπορέσει κάποτε να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχολείο με ανάλογα αποτελέσματα ανθρώπων που όταν βγουν προς τα έξω θα ομορφύνουν τον κόσμο με τις γνώσεις τους, τις ιδέες τους και τις αξίες τους!!!
Σχόλια