Μανιφέστο

Modigliani- Young lolotte

Τα πάντα κατά τη διάρκεια της ζωής μου είναι εφήμερα. Όπως αντίστοιχα συμβαίνει στις ζωές όλων μας.
Η ίδια η ύπαρξη μας και κατ' επέκταση τα συστατικά της στοιχεία χάνονται στο φως ή το σκοτάδι. Όπως επιθυμεί να το ερμηνεύσει κανείς.
Υπάρχει μόνο ένα πράγμα, που δεν φθείρει ή φθείρεται, επομένως δεν γερνάει και δεν αλλοιώνεται.
Το ανθρώπινο γένος το ονόμασε ...Τέχνη!
Δίνει από μόνη της την απάντηση στο μεταμοντέρνο.
Υπάρχει πριν από εμάς, μέσα μας και μετά από εμάς.
Έχει βάσεις, στέρεες βάσεις.
Βάσεις- αξίες. Αξίες- θεμέλια.
Που ακόμα και όταν αυτά κλονίζονται είναι για να γίνουν ακόμα πιο σταθερά, πιο στέρεα.
Τούτα τα θεμέλια, δηλαδή αυτές εδώ οι βάσεις δομούνται από υλικά αδιευκρίνιστα!
Άυλα, μα πραγματικά.
Χειροπιαστά φαντάζουν στις απόκρυφες σκέψεις του λογικού και του παραλόγου μας.


Είναι εκείνες που δεν τις σκεφτήκαμε ακόμη.
Είναι αυτές οι σκέψεις που δεν τις ακούσαμε ποτέ.