Eccesso

Στην Εύα

Κι αν πέταξα σε άλλους γαλαξίες,
μακρινούς και πονεμένους
Κι αν αποδιώχνω βίαια τυχαίες
θύμησες αξέχαστων παραληρημάτων
είναι που η φωτιά δε σβήνει,
μα όλο καίει.
Κι αν στιγμές νηφάλιες σου μοιάζουν
πια, δώσε στη φωτιά να κάψει, λες
και χαμογελώντας αποκοιμιέσαι.
Δίπλα μου ζεις, παράλληλα πορεύεσαι,
μέχρι την ώρα της απόφασης.
Μέχρι τη στιγμή της υπέρβασης.
Eccesso.
Κρατάς το βλέμμα σου ασύχαστο
τα βράδια που ονειρεύεσαι!
Κι έτσι, μαγικά θαρρώ, χτίζεις την
ασπρόμαυρη πραγματικότητα σαν
όνειρο.
Όπως ο Εγγονόπουλος.
Με λίγο απ' το μπλε του κοβαλτίου και
το κίτρινο του καδμίου...

Eccesso.