Αφιέρωμα (Ι) στην Κουβανέζικη ποίηση
 |
| Χοσέ Μαρτί Ο εθνικός ποιητής της Κούβας |
χαστούκι που δίνουν στο μάγουλο οποιουδήποτε άλλου
ανθρώπου"
Χοσέ Μαρτί (1891)
Αν ο ποιητής είσαι εσύ
Αν ο ποιητής είσαι εσύ,
όπως είπε ο ποιητής,
κι εκείνος που εκσφενδόνισε αστέρια
σε χίλιες νύχτες χρωματιστής βροχής
είσαι εσύ,
τι θα μπορούσα εγώ να σου πω,
Κομαντάντε;
Αν εκείνος που όρθωσε το προφίλ του στο μέλλον
και το έκανε με τη φωνή του όπλου
ήσουν εσύ,
πολεμιστής για πάντα, αιώνιος χρόνος,
τι θα μπορούσα εγώ να σου τραγουδήσω,
Κομαντάντε;
Μάταια ψάχνω στην κιθάρα μου τον πόνο σου
και στον κήπο μου όλα είναι όμορφα,
δεν υπάρχει φόβος,
τι άλλο θα μπορούσα εγώ να σου αφήσω,
Κομαντάντε,
από το να ανταλλάξω την κιθάρα μου με το
πεπρωμένο σου;
Ή να αρνηθώ ένα τραγούδι στον ήλιο,
ή να πεθάνω χωρίς αγάπη.
Τι θα μπορούσα να σου πω εγώ,
Κομαντάντε;
Αν ο ποιητής είσαι εσύ...
Πάμπλο Μιλανές (1943)
Ποίημα Ι
Ο θόλος ήταν γαλάζιος,
το χρώμα σ'εκείνο το δωμάτιο.
Τα όνειρα μου ορμούσανε στους δρόμους.
Πάσχιζα να φτάσω στα μυστήρια τους
για να ταλαντευτώ μετά εμπρός στα λουλούδια.
Οι πέτρες ενώνονταν στα βήματα μου
και χώνονταν στο κορμί.
Όλα ήταν γαλάζια τότε.
Luis Beiro Alvarez (Αλβάρες, 1950)
11 του Σεπτέμβρη του 1973
Στη γειτονιά μου τα παιδιά σκαρώνουν
από ένα κασόνι ένα τραπέζι της κουζίνας
από έναν τενεκέ μια γλάστρα για λουλούδια
από ένα βλαστάρι μια σαλάτα
από ένα λιθάρι ένα σπίτι
από ένα φίλο έναν αδερφό που θα' ρθει
από μια πέτρα ένα όνειρο
από τα ειρηνικά παιχνίδια τη ζωή.
Όμως
σήμερα δε θα μπορέσω να γνωρίσω τη χάρη
των αθώων γιορτών τους
στους κήπους της γειτονιάς μου
και θα περάσει στη φωνή μου ο οδυνηρός παλμός
από τις χάρτινες μικρές τους σημαίες.
Σήμερα το πρωί ο πρόεδρος Σαλβαντόρ Αλιέντε
δολοφονήθηκε στο Σαντιάγκο της Χιλής.
Το παιδιά μου παρατήσαν τα παιχνίδια τους
και στ' απομεινάρια των γιορτών τους
θαρρώ πως είδα να τρέμει
ο βαθύτατος πόνος της αγνής εκδήλωσης τιμής.
Ελισέο Αλμπέρτο (1973)
Σχόλια