Παρατηρητές αστικών δρόμων.

Πόσες είναι άραγε οι φορές εκείνες, που συνηθίζουμε
να προσπερνάμε τις τυχαίες ματιές στους δρόμους,
δίχως τίποτα να ρωτάμε, τίποτα να
αισθανόμαστε;
Μοιάζει επικήδειος τούτη η τριγύρω σιωπή,
κρυμμένη κατά τ' άλλα, μέσα σε κινδύνους
βαμμένους κόκκινους
σε αποχρώσεις των εκκωφαντικών
παραισθήσεων.
Ζητάνε όλοι ένα σωτήρα και
μια φλόγα ψυχρής αλήθειας.
Τα παραμύθια τα τελειώσαμε γρήγορα.
Ήταν εκείνη τη μέρα της αρρωστημένης
ζέστης
που μας απέδειξαν το ανεκπλήρωτο
μιας ψεύτικης λήθης.
Κι αυτό γιατί η λήθη είναι μια 
πραγματικότητα
ατόφια και πλαστή.
Μέσα της πορευόμαστε και εξαιτίας της
είμαστε συνειδητοί αποδέκτες πόνου.
Συνειδητή κι η φυγή,
άρα αληθινή φυγή.
Σπάνε οι δεσμοί κι η μελωδία χάνει
τον παράφορο έρωτα της
με την αρμονία.
Ψεύτικο δάκρυ έρωτα, είπες,
είναι το αληθινό δάκρυ μιας
ανύπαρκτης ευτυχίας.


~~


Οι σκιές μιλάνε, στο ψέμα βρήκαν δικαίωση.
Κράτησαν ψηλά το κεφάλι, μακρυά απ'τα
εγκόσμια.
Ψεύτες.