Ξεδιάντροπος εγωισμός

Το φεγγάρι είναι ολόγιομο και κοιμάται.
Ναρκωμένο δείχνει απ' την ίδια του τη λάμψη.
Μονάχα αυτό γλύτωσε απ' τη φτήνια μου.
Ένας δεσμευμένος από τύψεις και ενοχές
ζωγράφος,
λουσμένος απ'το φως του και κατευθυνόμενος
απ'την μυρωδιά του και την πιο
ψεύτικη απ'τις ανάγκες του,
παλεύει με τον καμβά.
Κρέμεται πάνω του και μαχαιρώνει την
ψυχή του με πινέλο
βουτηγμένο στο λευκό του τιτανίου.
Μια μάχη άνιση με τους χειρότερους
φόβους του.
Αν νικήσει,
ξέρει πως πια νεκρός θα βρίσκεται
μέσα σ'ένα κήπο
συνωστισμένων ανθρώπων που
ξέφυγαν απ'την ανύπαρκτη χαραμάδα
φωτός του σκότους της
συνείδησης τους.




---




Το να γράφεις ποιήματα
αποδεικνύεται ως η πιο ξεδιάντροπη
εκδήλωση εγωισμού.
Το να τα φανερώνεις σ'άλλους
ο πιο ειλικρινής τρόμος
για την πάλη με το τέρας που
βρυχάται μέσα σου.