Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2008

Το κάλεσμα της φύσης

Το κάλεσμα της Φύσης- Θα έρθεις; Το βλέπεις το δάσος εκεί που πέφτει το φως του ήλιου και παίρνει χρώμα ο παράδεισος… το βλέπεις; Σε φωνάζει… Τα πουλιά που κελαηδούν τα ακούς; Σου τραγουδούν το πιο γλυκό και ερωτικό τραγούδι… για σένα… μόνο για σένα μάτια μου… Σε φωνάζουν… Βλέπεις τα λουλούδια που χορεύουν ‘ είναι ο κήπος του ουρανού, οι πεταλούδες… τα βλέπεις τα χρώματα, πώς με ζαλίζουνε τα χρώματα… εσένα σου αρέσουν τα χρώματα; Τα χεις ξαναδεί ποτέ τόσο αληθινά, πραγματικά, ζωντανά είναι δίπλα σου… Σε φωνάζουν… Τα δάσος, τα λουλούδια, οι πεταλούδες, τα χρώματα, η μουσική η αληθινή στ΄ αυτιά σου… σε καλούν κορίτσι μου.. εσύ που είσαι; Το χτικιό της πόλης σε κρατάει γερά. Πού είσαι; Το αγαπάς αυτό; Είναι φυλακή… η φυλακή σου… Τα κάγκελα της η τύφλωση των ματιών σου. Οι τοίχοι της το ερμητικό κλείσιμο των αυτιών σου… Δεν βλέπεις, δεν ακούς, δεν ζεις… Φύγε… μπορείς… σε καλεί η ζωή, ο κόσμος, η φύση.. Θα έρθεις;

Απεθύνεται σε ανθρώπους...

Εικόνα
Απευθύνεται σε ανθρώπους… Μεγαλόπολη, Αρεόπολη, Ζαχάρω, Γρύλος και πόσο μάλλον… Αρχαία Ολυμπία είναι λίγα από τα ονόματα που μπήκαν στον καθημερινό μας λεξιλόγιο τις τελευταίες μέρες. Συνοδεύονται με φράσεις όπως σχέδιο πυρόσβεσης, συντονισμός ή κρατικός μηχανισμός και μας δημιουργείτε η απορία: «Καλά τι είναι όλα αυτά, τα έχει δει κανένας μέχρι τώρα;» Τις στιγμές εκείνες που βλέπουμε το ένα χωριό μετά το άλλο να παραδίνονται στις φλόγες και νεκροί να έχουν φτάσει τους 63 βλέπεις να βγαίνουν όλοι αυτοί και με το θαυμαστό υποκριτικό ταλέντο που τους διακρίνει συγκίνημενοι καθώς είναι και με βαθύτατο πόνο να μας λένε είτε για μια Αρχαία Ολυμπία που κάηκαν μονάχα λίγα δέντρα και το συμπέρασμα σε όλο αυτό; Ότι το λίκνο του Πολιτισμού έμεινε ανέπαφο. Και ενώ η Πυροσβεστική τις προηγούμενες μέρες ήταν παντού, αλλά κανείς δεν την έβλεπε, μιλάνε για «υπεράνθρωπες προσπάθειες»… Και εδώ υπάρχει η εξής ερώτηση: «Σε περίπτωση που η Πυροσβεστική δεν έκανε εκείνες τις υπεράνθρωπες προσπάθειες για τι

Χρώμα, Τέχνη και Ζωή...

Εικόνα

Αύγουστος

Εικόνα
Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου Μουσική: Νίκος Παπάζογλου Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου Γιώργος Νταλάρας Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε φυλάξου για το τέλος θα μου πεις Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος κουράγιο θα περάσει θα μου πεις Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει μ

Χαμένες Αγάπες.......

Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Δυο σταγόνες στο τζάμι η ψυχή μου ποτάμι έναν ξέμπαρκο στίχο σημαδεύω στον τοίχο, δεν μπορώ. Η αγάπη στερεύει ένα ψέμα γυρεύει μακριά μου δε μένει και μαζί μου πεθαίνει, δεν μπορώ. Ονειρεύομαι τάχα ένα βλέμμα μονάχα να σκεπάσω το σώμα που κρυώνει ακόμα, δεν μπορώ. Τώρα πια έχεις φύγει τώρα μείναμε λίγοι ο αιώνας αλλάζει κι όμως ίδιος μου μοιάζει, δεν μπορώ. Σαν αέρας γυρίζεις μια ζωή χαραμίζεις περπατάς στα χαμένα δεν πιστεύεις κανένα, δε μιλάς. Στο βυθό της αβύσσου κατεβαίνω μαζί σου με τραβάς απ' το χέρι και κανένας δεν ξέρει πού με πας. Σε κερδίσαν οι φήμες σου καήκαν οι μνήμες έχεις χρόνια σωπάσει μ' έχεις πλέον ξεχάσει, δε μιλάς. Δε πιστεύεις κανέναν Δε φοβάσαι κανένα μες στο ψέμα σου πέφτεις με κοιτάζεις και πέφτεις και γελάς Χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες παλιές χαμένες αγάπες στιγμές απουσίας χαμένες για πάντα στιγμές Θέλω να σε ξαναδώ ειν' αλλιώτικα ε

Διδυμότειχο Μπλουζ

Εικόνα
Στίχοι: Γιάννης Σπυρόπουλος, Μπαχ Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας & Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ( Ντουέτο ) Άλλες ερμηνείες: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Βασίλης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο ) Το 76 λίγο πριν να φέξει πήρα ένα πλοίο άσπρο σαν ψυγείο σαν νοσοκομείο Το 76 σαν χοντρό αστείο κρύο χειρουργείο το εθνικό θηρίο μ' έστειλε στη Χίο Θρυλικός κομπάρσος με προφίλ κουρέλα λούτσα στον ιδρώτα σάπιο καλοκαίρι κουρεμένοι σβέρκοι Εθνική διχόνοια τράκες και καψόνια ίδια πελατεία απ' το σινέ Ομόνοια σαν φτηνή κολώνια Το 76 έκλεισα τα μάτια κάπνισα μια γόπα σβήστηκα απ' το χάρτη κόλαση του Δάντη Σαν παροπλισμένος ψευτοεπαναστάτης είχα τ' άλλοθί μου το κουτσό σκυλί μου την αποστολή μου Τραύλιζα διατάξτε έσυρα δυο μήνες μείναν άλλοι δέκα να 'μαι στο Χαϊδάριπαίδες εν καμίνω Το 'κρυβα απ' όλους σαν παραχαράκτης είπα θα περάσει ήμουνα προστάτης Δωρ κι Εφιάλτης Διδυμότειχο blues Διδυμότειχο blues Διδυμότειχο blues Δίπλα μου η Αθήνα του Οδ

Έπαψες αγάπη να θυμίζεις...

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Νίκος Παπαγεωργίου & Όλγα Βλαχοπούλου Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ Ο καφές σου έχει κρυώσει και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες Το ξέρω πως δεν το διάλεξα αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις μα ακόμα δεν κατάλαβαγιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή τραγούδια που ‘γίναν με δάκρυα στα μάτια τραγούδια που ‘γίναν απλά η αφορμή Το ξέρω πως δεν το διάλεξα αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις μα ακόμα δεν κατάλαβα γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις

Γιατί

Εικόνα
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ Άδειες στιγμές,η ψυχή μας κενή τα λόγια υπάρχουν γιατί υπήρχαν εκεί, πλοίο τα μάτια τα μαλλιά σου πανί πόσο σε ήθελα και πόσο εσύ, γιατί.Γιατί;Γιατί το τραγούδι αυτό πάντα να λέει δε μπορώ, γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στο γκρεμό δεν σε συγχωρώ,δεν σε συγχωρώ,γιατί. Κοίτα να δεις πως αλλάξαμεδες τη ζωή που ξεγράψαμε με μια ματιά,με μια κίνηση απλή ο εγωισμός σου,πάντα αυτός οδηγεί.Γιατί;

Christian Bobin

Έτσι πλησιάζουμε την αλήθεια, όπως ένα παιδί τα παιχνίδια του: χάνοντας, κερδίζοντας. Κερδίζοντας, χάνοντας. Πάντα πρόθυμοι να μιλήσουμε, πάντα πρόθυμοι να ζήσουμε...

Άμλετ- Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Γιατί σ' αυτό τον ύπνο του θανάτου ποια όνειρα μπορούν ν΄ρθουν, όταν τούτης της θνητής ζωής το θόρυβο θα χουμε αφήσει πρέπει σε σκέψεις να μας βάλει.

H.D.T.- Dead Poets Society

Πήγα στα δάση γιατί θέλησα να ζήσω με σκοπό θέλησα να ζήσω βαθειά, να ρουφήξω το μεδούλι της ζωής. Ν' αποδιώξω ό,τι δεν ήτανε ζωή και οχι όταν πεθάνω ν΄ ανακαλύψω ότι δεν έζησα.

Πάμπλο Νερούδα- εκατό ερωτικά σονέτα (8)

8 Αν δεν τύχαινε να' χεις μάτια με χρώμα φεγγαριού με χρώμα μέρας όλο δουλειά, φωτιά και χώμα, και δεμένη τ' αγέρα τη σβελτοσύνη να΄ χεις, αν δεν τύχαινε να΄σαι κεχριμπαριού βδομάδα, αν δεν ήσουν η κίτρινη στιγμή που το φθινόπωρο σκαρφαλώνει από τις περικοκλάδες και αν δεν ήσουν ψωμί που εθωδειαστή η σελήνη το φτιάχνει σεριανώντας στον ουρανό τ΄αλεύρι, ω, λατρεμένη, δε θα σ΄αγαπούσα! Στην αγκαλιά σου αγκαλιάζω αυτο που υπάρχει, χρόνο και άμμο και της βροχής το δέντρο, και ζουν τα πάντα για να ζήσω εγώ: χωρίς να πάω μακριά βλέπω τα πάντα: όλα όσα ζουν τα βλέπω στη ζωή σου. Πάμπλο Νερούδα- Εκατό ερωτικά σονέτα.

Πάμπλο Νερούδα- εκατό ερωτικά σονέτα (4)

4 Την αλλόκοτη εκείνη θα θυμηθείς χαράδρα όπου τα παλμικά σκαρφαλώναν αρώματα, πότε πότε κάποιο πουλί ντυμένο με άργητα και νερό: ρούχο χειμώνα. Θα θυμηθείς της γης τόσες χάρες ευωδιά οργίλη, λάσπη από χρυσάφι, χόρτα της λόχμης, ρίζες τρελαμένες, αγκάθια μαγικά με σπάθες ίδια. Θα θυμηθείς το πού' φερες μπουκέτο, μπουκέτο σκιάς και σιωπηλού νερού, μπουκέτο σαν την αφρισμένη πέτρα. Κι αυτή η φορά ήταν σαν ποτέ και πάντα: πάμε εκεί που δεν περιμένει τίποτα και θα βρούμε όλ' αυτά που περιμένουν. Πάμπλο Νερούδα- Εκατό ερωτικά σονέτα.