Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2010

Το τραγούδι της ξεχασμένης κιθάρας

Πώς μια λάμψη οδηγείται σε αστραπή...; Πώς το φως πορεύτηκε μέσα στο σκοτάδι; Πώς ταξίδεψα δεμένη στο κάθισμα των ονείρων σου; Πώς μ' έκλεψες μ' ένα χαμόγελο; Πώς τραγούδησες για πρώτη φορά ένα τραγούδι που ήδη το γνώριζα; Μα σαν έργο θεάρεστο τούτη η βραδιά... ανάμεσα στο φως και τη σκιά... το φόβο σου και το θυμό μου... Μα σαν έργο πρωτόπλαστο τούτη η ευτυχία... Δάκρυα, δάκρυα! Αναφιλητά και ιαχές προδίδουν αυτή μου την τωρινή ευτυχία! Πορευμένη μέσα στο σκοτάδι, δεμένη στο κάθισμα των ονείρων σου, δωσμένη μέσα από ένα χαμόγελο... το χαμόγελο της Τζοκόντα! Ήχοι και μελωδίες... Εικόνες και ήχοι... Άνθρωποι και λέξεις, χιλιάδες λέξεις... Λέξεις τρεμάμενες, μα και σίγουρες... λέξεις κρυφές και ολοφάνερες...ειπωμένες λέξεις! Πόσες θα ναι άραγε..; Κάπου στο βάθος της ψυχής μας μια ξεχασμένη κιθάρα παίζει ακόμα. Ειναι εκείνη της συνείδησης του κορμιού, εκείνη της ανευθυνότητας του πνεύματος... Όταν δυναμώνει προχωράμε κι εμείς με γοργό βήμα... με βήμα ρυθμικό ο ένας για τον άλλο, μ

Giorgio Gaber- Κάποιος ήταν κομμουνιστής

"Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί έβλεπε τη Ρωσία σαν υπόσχεση, τη Κίνα σα ποίηση, το κομμουνισμό σαν επίγειο παράδεισο. (...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήταν τόσο άθεος που είχε ανάγκη από έναν άλλο θεό. (...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί είχε γοητευτεί τόσο από τους εργάτες που ήθελε να' ναι ένας από αυτούς. Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή δεν άντεχε πια να είναι εργάτης. (...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί δεν είχε αίσθηση τι εστί κρατικοί υπάλληλοι, παρακρατικοί και CIA. Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή υπήρχε το Μεγάλο Κομμουνιστικό κόμμα. Κάποιος ήταν κομμουνιστής παρόλο που υπήρχε το Μεγάλο Κομμουνιστικό κόμμα. (...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί δεν άντεχε αυτό το βρωμερό πράγμα που επιμένουμε να αποκαλούμε Δημοκρατία. (...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί πίστευε πως μπορούσε να είναι ζωντανός και ευτυχισμένος μόνο εάν ήταν και οι άλλοι. Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί είχε ανάγκη από μια ώθηση προς κάτι νέο, γιατί ήταν διατεθειμένος να αλλάζει κάθε μ

Ξέσπασμα!

Έχω πάψει να λυπάμαι! Τα δάκρυα δεν μπορούν να τρέξουν απ' τα μάτια μου... Μια γροθιά που σφίγγει και τα ατελείωτα τσιγάρα στα στόματα τους. Δεν λυπάμαι κανένα σας... κανένα από εσάς που κλαίγεστε εκεί έξω και δήθεν θύμματα εσείς μοιρολογιέστε... Δεν με νοιάζει καν αν γνωρίζατε. Είστε υπόλογοι, όπως και εκείνοι... Ανθρωποειδή σκουλήκια, με αηδιάζετε. Τώρα φωνάζετε για το δίκιο των παιδιών σας.. Τώρα θυμηθήκατε τις διμηγορίες για την παιδεία των σπλάχνων σας, βάρβαροι... Τώρα που τα υποθηκεύσατε όλα! Μα το δικαίωμα είναι ίδιο για όλους μας... το δικαίωμα στο φόνο είναι ηθικό πια... Μια ζωή με φραγμούς δεν μπορεί να ναι ζωή, δεν της αξίζει να ναι ζωή... Τα βλέπεις τώρα τα δάκρυα, κάθαρμα; Εφιαλτικά τα αδιέξοδα τους... Τρομοκρατημένες οι φωνές τους... μα γενναίες οι ενέργειες αυτών που δεν σταμάτησαν... Που δεν σταμάτησαν να φροντίζουν για να ναι καθαροί στο μυαλό και στη συνείδηση... όχι ανήθικοι και ξεπουλημένοι... ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΕ! Που δεν σταμάτησαν να περπατούν σε ένα δρόμο από άλλους

Ν. Δήμου- Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας

Εικόνα
14 "Αντίθετα με τα ζώα, ο άνθρωπος έχει επιθυμίας "θέσει και φύσει" μη εκπληρώσιμες. Λαχταράει την αθανασία. Ενώ το μόνο σίγουρο που ξέρει για το μέλλον είναι πως κάποτε θα πεθάνει." 17 "Όσο πιο άνθρωπος είναι κανείς, όσο περισσότερο ποθεί και ζητά, τόσο μεγαλύτερο χάσκει το άνοιγμα. Κι αν είναι ήρωας πολεμάει και χάνεται. Κι αν είναι καλλιτέχνης προσπαθεί να γεμίσει το άνοιγμα με μορφές." 86 "Πλάθουμε μύθους για τον εαυτό μας. Και μετά είμαστε δυστυχισμένοι, γιατί φαινόμαστε κατώτεροι απ'τους μύθους που εμείς οι ίδιοι πλάσαμε" 103 "Κι όμως το γέλιο είναι ίσως η μόνη απόδειξη της ανθρώπινης ελευθερίας." 119 "Η ελληνική παιδεία: Μηχανισμός μαζικής βεβιασμένης τροφοδότησης γνώσεων, που τον κινούν αμόρφωτοι, άμουσοι και υπαμειβόμενοι εκπαιδευτικοί." 120 "Το πρόβλημα της ελληνικής παιδείας είναι πρόβλημα διδασκόντων. Μόνο προσωπικότητα μπορεί να διαμορφώσει προσωπικότητα." 173 "..Γι αυτό πολλοί αγάπησαν τον αγών

Κ.Γώγου- 3 κλικ Αριστερά

Εικόνα
Σας παραθέτω μερικά αγαπημένα αποσπάσματα από το βιβλίο της Κ. Γώγου- 3 κλικ Αριστερά... 7 "Αυτός εκεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε μια συγκεκριμένη ζωή με συγκεκριμένες πράξεις. Γι αυτό και η συγκεκριμένη κοινωνία για το συγκεκριμένο σκοπό τον καταδίκασε σ' έναν αόριστο θάνοτο." 13 "Ψάχναμε να βρούμε όπλα ξέραμε πως όλοι πεθαίνουνε αλλά υπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε γιατί διαλέγουν οι ίδιοι τον τρόπο. Κι εμείς αποφασίσαμε το θάνατο στο θάνατο γιατί αγαπάμε πολύ τη ζωή." 16 "Η τάξη που θα φερνε την αλλαγή αποκοιμήθηκε. Μπορούμε κι εμείς να παίζουμε την ηγεσία (...) Οι τραμπούκοι προσεύχονται στο μαξιλάρι μας κι οι δολοφόνοι δουλεύουν για μας"

Προσωπογραφία σαν απο ταινία του Φελίνι...

Εικόνα
Μεταπολεμική Ιταλία... Αντίθεση του Φελίνι με τον Ιταλικό Νεορεαλισμό... Μεγάλα γαλαζοπράσινα μάτια γυναικών στις ταινίες του... Πάθη και αισθήματα... Σαρκασμός και ειρωνεία... 7η τέχνη... (η παραπάνω ακουαρέλα είναι επηρεασμένη από μία φωτογραφία της Σ.Λόρεν που είδα μόλις χθες)

Τρικυμισμένη φωνή

Εικόνα
Η απορία μου γεννήθηκε μέσα στο μπέρδεμα των στιγμών! Το σύμπλεγμα των ερωτήσεων ...ανυπόφορα ερωτικό! Όσο γήινο ήταν το παιχνιδιάρικο προσωποποιημένο όνειρο, άλλο τόσο γήινη και η κυνικότητα των λέξεων... Μια κυνικότητα που αρνήθηκε να μ'αγγίξει και να με πληγώσει... Κι αυτός... ανεβαίνοντας στο βάραθρο... ή τάχα μπαίνοντας στο στρόβιλο που ανεπιστρεπτί μας έπλεξε...γίνεται τώρα ο πρωτοφτασμένος του μυαλού μου και μια γιορτή πρωτονιωσμένων ήχων έχει οδηγηθεί μέσα στο μπλε του καλοκαιρινού μου προσώπου... Κι οι μυρωδιές της ζωής μου... είναι τ' αρώματα εκείνων που βγήκαν μόλις- έξω στο βοριά της εναλλακτικής μου γεννέτηρας! Τρικυμισμένη φωνή γεμάτη σθένος, μελοποιεί τις πιο απόκρυφες των επιθυμιών μου, δημιουργώντας τη μελωδία του ρόλου εκείνου που έπαιξαν κάποιοι ερωτευμένοι κάτω από το φως του γυμνού- χωρίς ντροπή- φεγγαριού... Κι ύστερα χορεύοντας ξάπλωσαν μεθυσμένοι κι αποκοιμήθηκαν θυμούμενοι τον κύκλο της ζωής τους...