Giorgio Gaber- Κάποιος ήταν κομμουνιστής

"Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί έβλεπε τη Ρωσία σαν υπόσχεση, τη Κίνα σα ποίηση, το κομμουνισμό σαν επίγειο παράδεισο.
(...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήταν τόσο άθεος που είχε ανάγκη από έναν άλλο θεό.
(...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί είχε γοητευτεί τόσο από τους εργάτες που ήθελε να' ναι ένας από αυτούς. Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή δεν άντεχε πια να είναι εργάτης.
(...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί δεν είχε αίσθηση τι εστί κρατικοί υπάλληλοι, παρακρατικοί και CIA.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή υπήρχε το Μεγάλο Κομμουνιστικό κόμμα. Κάποιος ήταν κομμουνιστής παρόλο που υπήρχε το Μεγάλο Κομμουνιστικό κόμμα.
(...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί δεν άντεχε αυτό το βρωμερό πράγμα που επιμένουμε να αποκαλούμε Δημοκρατία.
(...)Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί πίστευε πως μπορούσε να είναι ζωντανός και ευτυχισμένος μόνο εάν ήταν και οι άλλοι. Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί είχε ανάγκη από μια ώθηση προς κάτι νέο, γιατί ήταν διατεθειμένος να αλλάζει κάθε μέρα... γιατί αισθανόταν την ανάγκη για μία διαφορετική ηθική. Γιατί ίσως ήταν μόνο μία δύναμη, ένα πέταγμα, ένα όνειρο! Ήταν μόνο μια παρόρμηση, μια επιθυμία να αλλάξει τα πράγματα, να αλλάξει τη ζωή. Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί με την ατελείωτη αυτή ώθηση ο καθένας ήταν κάτι παραπάνω από τον εαυτό του. Ήταν σα δυο πρόσωπα σε ένα. Από τη μία, η προσωπική, καθημερινή κόπωση και από την άλλη η αίσθηση του να ανήκεις σε μια φυλή που θέλει να απογειωθεί για να αλλάξει πραγματικά τι ζωή... όχι... Καθόλου θλίψη... Ίσως ακόμα και τότε να είχαν ανοίξει κάποιοι τα φτερά τους χωρίς να είναι ικανοί να πετάξουν. Σαν υποθετικοί γλάροι... και τώρα; Και τώρα... νιώθεις σαν δύο. Από τη μία, ο άνθρωπος δουλοπρεπής προβάλλεται μέσα από την αθλιότητα της καθημερινής του επιβίωσης και από την άλλη ο γλάρος που δεν έχει καν την πρόθεση να πετάξει πια γιατί το όνειρο έχει πλέον σακατευτεί. Δυο δυστυχίες σε ένα μόνο σώμα."