Ο κύκλος των χαμένων ποιητών

-Στα '74 κηδέψαμε τις ιδέες μας... -Το '80 κηδέψαμε το φιλότιμο... -Τη δεκαετία του '90 κηδέψαμε την αισθητική... -Το 2000 κηδέψαμε επιτέλους και την Οικονομία... -...Στα 2010 κηδέψαμε και τους εαυτούς μας... μαζί με όσα όνειρα είχαν... απομείνει!

Το παιδί που έχουμε όλοι μέσα μας... Τα βιβλία που ανοίγουμε και αποτελούν ζωντανή ανάμνηση του εαυτού μας... Οι φωτείνες, γεμάτες χρώμα, κίνηση, ζωντάνια και θετική ενέργεια "εικόνες"... Το παραμυθικό στοιχείο που μας μαγεύει... Η αύρα εκείνη που μας τραβάει μέσα στα παιδικά βιβλία... τα κατάφερε και μερικούς τους "ρούφηξε" κανοντας τους δημιουργούς τους... ξανακάνοντας τα...παιδια!!!

Η ιστορία της Τυπογραφίας Η τυπογραφία αποτελεί ανακάλυψη των Κινέζων . Αναπτύχθηκε αρχικά με τη μέθοδο της ξυλογραφίας , του σκαλίσματος δηλαδή ενός θετικού ειδώλου της σελίδας που πρέπει να τυπωθεί πάνω σε ένα κομμάτι ξύλο, και στη συνέχεια της εκτύπωσης, με την πίεση του ξύλου -που στο μεταξύ έχει αλειφθεί με μελάνι πάνω σε χαρτί ή ύφασμα . Η μέθοδος αυτή εμφανίστηκε στην Κίνα κατά την αρχαιότητα, και η πρώτη εφημερίδα κυκλοφόρησε εκεί τον 9ο μ.Χ. αιώνα Η επόμενη σημαντική εξέλιξη ήταν η χρήση κινητών τυπογραφικών στοιχείων, που μπορούσαν να αναδιαταχθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν πολλές φορές. Η τεχνική αυτή επινοήθηκε επίσης στην Κίνα περί το έτος 1000. Η εμφάνιση της τυπογραφίας στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκε περίπου το 1450 μ.Χ. Η εφεύρεση της έγινε από τον Γουτεμβέργιο στη Γερμανία ο οποίος κατασκεύασε ξύλινα κινητά τυπογραφικά στοιχεία. Το πρώτο βιβλίο που τύπωσε ήταν η Αγία Γραφή . Η ευκολία με την οποία μπορούσαν να παραχθούν βιβλία επέτρεψε να τυπωθούν συγγρά

Παρακάτω υπάρχουν μια σειρά από δικές μου ακουαρέλες με θέματα διαφορες σκηνές....καλοκαιρινές! "Καλοκαίρι στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη αλλά εν τέλει με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρεικαλοκαίρι στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει καλοκαίρι τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι καλοκαίρι μες στα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει " Δ.Σαββόπουλος

Σας επισηνάπτω εδώ την πρώτη μου απόπειρα στον τομέα των πολιτικών γελοιογραφιών, που έγιναν με αφορμή (αναμενόμενα άλλωστε) τις εξελίξεις στην πολιτική σκηνή και με βασικό "δομικό υλικό" το μέτρο της αυστηρότητας της δικής μου κριτικής...

Σκυμμένος στο γραφείο του ο Καβάφης μελετά, παρατηρώντας ιδιαίτερα τα αξιοσημείωτα. Ίσως επιμένει να εντρυφά σε κείμενα φιλολογικά, ίσως σε ιστορικά, μπορεί και ποίηση. Στους τοίχους του γραφείου του δε βρίσκεται κανένας ακαδημαϊκός τίτλο, πιστεύει για τη γνώση πως κερδίζεται μέσω προσωπικών, ηδονικών και πνευματικών εμπειριών. Περιβάλλεται από έπιπλα και οικογενειακά κειμήλια, που διατηρούν έντονα το αστικό τους περίβλημα, ακόμα και τώρα που η πατρική περιουσία έχει χαθεί και ο ίδιος είναι ένας απλός υπάλληλος της Υπηρεσίας Αρδεύσεων. Ο Καβάφης περπατά στους κεντρικούς δρόμους της Αλεξάνδρειας, απολαμβάνοντας τη μοναχικότητά του, μακριά από την Αθήνα του Παλαμά, του Πολέμη και των άλλων αναγνωρισμένων ποιητών της εποχής, στις αρχές του 20 ου αιώνα. Έτσι ζει στην αφάνεια επισκιασμένος απ’ τις επιβλητικές φυσιογνωμίες των σύγχρονών του. Τι τον καθιέρωσε όμως μετέπειτα ως το σημαντικότερο ποιητή της γενιάς του; Η ποίηση του πολλές φορές νοσταλγική κι απαισιόδοξη, άλλες συμβουλευτική

Σοσιαλιστικός ρεαλισμός Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 και την αλλαγή του καθεστώτος, υπήρξε η επιθυμία να τεθούν άλλες προτεραιότητες στην τέχνη. Με αυτό το δεδομένο, λοιπόν, υποστηρίχθηκε η ζωγραφική, η οποία ακολούθησε το ρεύμα του ρεαλισμού, δηλαδή της σαφής και εικονικής αναπαράστασης των αντικειμένων. Ο ρεαλισμός που εμφανίστηκε στην τέχνη πολύ νωρίτερα, στην Σοβιετική Ρωσία κατάφερε να πάρει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα που οφειλόταν στα παρακάτω. Η τέχνη είχε κύριο θέμα της τον εργάτη και ρίζωσε ιδιαίτερα στη Ρωσία, λόγω των προαναφερομένων πολιτικών μεταβολών. ‘Ένας από τους πρώτους μεγάλους Ρώσους καλλιτέχνες είναι και ο ζωγράφος Ιλία Ρεπίν (1844-1930) που διαμόρφωσε το Ρεαλισμό στη Ρωσία σ’ ένα εθνικό στιλ κι έδωσε τις βάσεις για την εγκαθίδρυση το 1932 του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού ως του επίσημου στιλ στις σοσιαλιστικές χώρες. Αυτό το ιδιάζον σύστημα έκφρασης, που ακόμη μέχρι και σήμερα, παραμένει βασικά αναλλοίωτο και εξακολουθεί να έχει ως πρότυπό του τον πρωτεργάτ

Ορφισμός Ο Ορφισμός αποτελεί καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στο Παρίσι την σύντομη περίοδο 1912-1914 στη ζωγραφική.Ο όρος επινοήθηκε από τον Γάλλο ποιητή Γκιγιώμ Απολλιναίρ προκειμένου να περιγράψει το λυρισμό των έργων του ζωγράφου Ρομπέρ Ντελονέ (Robert Delaunay) και αποτελεί αναφορά στον Ορφέα της ελληνικής μυθολογίας. Ο Delaunay θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του ορφισμού μαζί με τους Frank Kupka, αδέλφια Ντυσάν (βλ. Μαρσέλ Ντυσάν) και Roger de la Fresnaye.Το ρεύμα του Ορφισμού συνδέθηκε με το κίνημα του Κυβισμού και μάλιστα συχνά χρησιμοποιείται και ο όρος Ορφικός κυβισμός. Το στοιχείο που διαφοροποιεί τα έργα της σχολής του ορφισμού από τα αντίστοιχα κυβιστικά, είναι η χρήση έντονων χρωμάτων και χρωματικών αντιθέσεων. Επιπλέον ο ορφισμός δεν χαρακτηρίζεται από την αυστηρότητα της κυβιστικής φόρμας. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η αφαιρετική προσέγγιση των θεμάτων.Το ρεύμα του Ορφισμού διακόπηκε περίπου την περίοδο του Α' Παγκοσμίου πολέμου αλλά θεωρείται πως πα

Υπερρεαλισμός ή Σουρεαλισμός Ο υπερρεαλισμός ή σουρεαλισμός ήταν ένα κίνημα που αναπτύχθηκε κυρίως στο χώρο της λογοτεχνίας, αλλά εξελίχθηκε σε ένα ευρύτερο καλλιτεχνικό και πολιτικό ρεύμα. Άνθισε κατά κύριο λόγο στη Γαλλία των αρχών του 20ου αιώνα, κατά την περίοδο του μεσοπολέμου. Στη φύση του αποτέλεσε ένα επαναστατικό κίνημα και επιδίωξε πολλές ριζοσπαστικές αλλαγές στο χώρο της τέχνης, αλλά και της σκέψης γενικότερα, ασκώντας επίδραση σε μεταγενέστερες γενιές καλλιτεχνών. Συγκεκριμένα, ο υπερρεαλισμός γεννήθηκε στο Παρίσι και αναπτύχθηκε ως επί το πλείστον από νεαρούς ποιητές της εποχής, κυρίως από την ομάδα που διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό Litterature στο διάστημα 1919-1924, διαμορφώνοντας την τάση που αργότερα οδήγησε στη δημοσίευση ενός Μανιφέστου που ανήγγειλε τη δημ ιουργία ενός νέου κινήματος. Βασικές επιρροές αυτής της πρώιμης υπερρεαλιστικής ομάδας υπήρξαν οι Ρεμπώ, Λωτρεαμόν και Μαλλαρμέ. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, και με τον ερχομό στο Παρίσι του Τριστάν Τζαρ

Κυβισμός Ο κυβισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα της ζωγραφικής και της γλυπτικής, στην Ευρώπη του 20ου αιώνα. Το καλλιτεχνικό κίνημα της μοντέρνας τέχνης που εμφανίστηκε στη Γαλλία το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, με κυριότερους εκπροσώπους τον Π. Πικάσο, Τζ. Μπρακ, Χ. Γκρις και Φ. Λεζέ, πήρε το όνομά του από την ελληνική λέξη «κύβος». Ο όρος κυβισμός χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο κριτικό τέχνης Λουί Βωσέλ (Louis Vauxcelles) το 1908. Κατόπιν τον δανείστηκαν και οι ίδιοι οι δημιουργοί του κυβισμού. Χαρακτηριστικά του κυβισμού είναι οι καθαρές φόρμες , το περίγραμμα και τα γεωμετρικά σχήματα. Στα έργα τέχνης κυβιστών τα αντικείμενα χωρίζονται, αναλύονται, και συνθέτονται ξανά σε μια αφηρημένη μορφή - αντί οι καλλιτέχνες να αποδίδουν τα αντικείμενα από μια συγκεκριμένη γωνία, τα διαιρούν σε πολλαπλές απόψεις, βλέποντας έτσι ταυτόχρονα πολλές διαφορετικές διαστάσεις ή όψεις των αντικειμένων. Συχνά οι επιφάνειες των όψεων, ή τα πλάνα, τέμνονται σε γωνίες που δεν έχουν κάποιο αναγ

Ντανταϊσμός Ο Ντανταϊσμός ή Νταντά (Dada) είναι ένα καλλιτεχνικό κίνημα του οποίου οι ρίζες δεν έχει ξεκαθαριστεί γεωγραφικά που βρίσκονται (διαδόθηκε όμως περισσότερο στη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο και το Παρίσι) και αναπτύχθηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στις εικαστικές τέχνες καθώς και στη λογοτεχνία με αφορμή την ανάγκη για διαμαρτυρία ενάντια στη βαρβαρότητα του πολέμου και αυτού που οι Ντανταϊστές πίστευαν ότι ήταν μια καταπιεστική διανοητική αγκύλωση, τόσο στην τέχνη όσο και στην καθημερινότητα. Ο Ντανταϊσμός είναι ουσιαστικά μια στάση του μυαλού που ανάμεσα στα 1915- 1923 παρουσιάζεται ως ένα κίνημα αντί-τέχνης το οποίο προσπαθεί να αποδεσμεύσει τον άνθρωπο από τις επιδράσεις του περιβάλλοντος και τα κλισέ της ιστορίας, της ιδέας του ωραίου, του έργου τέχνης και ακόμα της ίδιας της τέχνης. Φτάνει μάλιστα στο σημείο της εχθρότητας, επιθετικότητας, της απόρριψης της τέχνης, στον παραλογισμό, την καταστροφή, το μηδενισμό κάτω από την επίδραση του παραλογισμού του Α’ Παγκοσ

Φουτουρισμός Ο Φουτουρισμός εμφανίστηκε στο καλλιτεχνικό προσκήνιο την περίοδο 1909- 1920, εισήγαγε κάθε νέο μέσο στην καλλιτεχνική έκφραση και χαιρέτησε τα νέα τεχνολογικά μέσα της εποχής ως ένα θρίαμβο του ανθρώπου απέναντι στη φύση. Οι Φουτουριστές αντιτάχθηκαν στο Ρομαντισμό , τις παλιές τεχνοτροπίες, την παράδοση, την ηθική, την αρχαιολογία, τα μουσεία, τις βιβλιοθήκες κλπ. και ύμνησαν την ταχύτητα και τις βιομηχανικές πόλεις. Κατά την έκφρασή τους: «ένα αυτοκίνητο... είναι ωραιότερο από τη Νίκη της Σαμοθράκης», ενώ επιζητούσαν να υμνηθεί η δύναμη, η ταχύτητα, ο πόλεμος, οι μηχανές και τα πολυβόλα! Πρότειναν ακόμα τη χρήση ενός εναλλακτικού συντακτικού της γλώσσας στην τέχνη. Ο Μαρινέτι κατάφερε γρήγορα να εμπνεύσει και άλλους καλλιτέχνες, κυρίως νέους ζωγράφους από το Μιλάνο, όπως ο Ουμπέρτο Μποτσιόνι , ο Κάρλο Καρά και ο Τζιάκομο Μπάλα , οι οποίοι βοήθησαν σημαντικά στην επέκταση του φουτουρισμού στη ζωγραφική και εν γένει στις εικαστικές τέχνες. Ο Μποτσιόνι έγραψε επίσης τ

Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός και Γεωμετρική αφαίρεση Με τον όρο αφηρημένη τέχνη αναφερόμαστε σε ένα σύγχρονο κίνημα στις εικαστικές τέχνες σύμφωνα με το οποίο αποκλείεται οποιαδήποτε αναφορά στην εξωτερική φυσική πραγματικότητα. Εναλλακτικά, μπορούμε να ορίσουμε ως αφηρημένη την μη παραστατική και μη αντικειμενική τέχνη. Τα πρώτα ανεικονικά έργα τα δημιούργησε ο Ρώσος ζωγράφος Βασίλι Καντίνσκι (1866-1944) με αφετηρία κυρίως το Φοβισμό ανοίγοντας έτσι την πολύ σημαντική για την αφηρημένη τέχνη δεκαετία 1910-1920. Στα έργα του αυτής της περιόδου ο Καντίνσκι χρησιμοποιεί ένα καινούριο είδος «συντακτικής γλώσσας», όπως στο έργο «Μικρές Απολαύσεις Αρ. 179», (1913) με έντονα αντιθετικά και εκφραστικά χρώματα σε διάφορους τόνους, απλωμένα στην επιφάνεια του πίνακα σε κηλίδες με ασαφή, χαλαρά και ελεύθερα σχήματα. Στη νέα αυτή γλώσσα οι γραμμές είναι ελεύθ ερα τραβηγμένες με το πινέλο στα μεσοδιαστήματα των κηλίδων ή και πάνω σ’ αυτές σ’ ένα σύνολο χρωμάτων, κηλίδων, γραμμών φαινομενικά τουλ

Εξπρεσιονισμός «Ωραίο είναι αυτό που πηγάζει από μία εσωτερική αναγκαιότητα της ψυχής. Ωραίο είναι αυτό που είναι εσωτερικά ωραίο.» Wassily Kandinsky, 1954 Ο εξπρεσιονισμός (εξπρεσιόν= συναίσθημα) αποτελεί ρεύμα της μοντέρνας τέχνης, που πρωτοεμφανίστηκε στη Γερμανία την περίοδο 1905- 1940 κυρίως στο χώρο της ζωγραφικής. Το ρεύμα αυτό εκδηλώθηκε αρχικά ως αντιπαράθεση προς τον ιμπρεσιονισμό και εξέφραζε την αντίδραση των καλλιτεχνών έναντι του υλισμού της καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι εξπρεσιονιστές πίστευαν ότι κάθε τμήμα της προσωπικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης αποτελεί μορφή έκφρασης και όριζαν την τέχνη ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων. Όπως είναι αναμενόμενο, είχαν την τάση να παραμορφώνουν την πραγματικότητα στα έργα τους, αδιαφορώντας απέναντι σε μια πιστή και αντικειμενική αναπαράσταση της. Μετά τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του, ο εξπρεσιονισμός γνωστός πλέον ως Γερμανικός εκφράζει τις έντονες ψυχικά καταστάσεις, που σχετίζονται με την αποξένωση, με υστερικές και