Εξπρεσιονισμός
Εξπρεσιονισμός
«Ωραίο είναι αυτό που πηγάζει από μία εσωτερική αναγκαιότητα της ψυχής. Ωραίο είναι αυτό που είναι εσωτερικά ωραίο.»
Wassily Kandinsky, 1954
Ο εξπρεσιονισμός (εξπρεσιόν= συναίσθημα) αποτελεί ρεύμα της μοντέρνας τέχνης, που πρωτοεμφανίστηκε στη Γερμανία την περίοδο 1905- 1940 κυρίως στο χώρο της ζωγραφικής. Το ρεύμα αυτό εκδηλώθηκε αρχικά ως αντιπαράθεση προς τον ιμπρεσιονισμό και εξέφραζε την αντίδραση των καλλιτεχνών έναντι του υλισμού της καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι εξπρεσιονιστές πίστευαν ότι κάθε τμήμα της προσωπικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης αποτελεί
μορφή έκφρασης και όριζαν την τέχνη ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων. Όπως είναι αναμενόμενο, είχαν την τάση να παραμορφώνουν την πραγματικότητα στα έργα τους, αδιαφορώντας απέναντι σε μια πιστή και αντικειμενική αναπαράσταση της.
Μετά τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του, ο εξπρεσιονισμός γνωστός πλέον ως Γερμανικός εκφράζει τις έντονες ψυχικά καταστάσεις, που σχετίζονται με την αποξένωση, με υστερικές και αγχώδεις συμπεριφορές, προσωπικές ή κοινωνικές, με πικρές εμπειρίες που κατατρέχουν τον άνθρωπο και που είναι δημιουργήματα της ταραγμένης γερμανικής κοινωνίας. Η ήττα μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και οι βαρείς όροι που έπληξαν την Γερμανία δημιούργησαν μια διάχυτη απογοήτευση και απαισιοδοξία στον κόσμο της. Μετέπειτα η καταπιεστική φύση του ναζιστικού καθεστώτος έκανε πιο έντονη την ανάγκη των καλλιτεχνών να διαμαρτυρηθούν μέσα από τα έργα τους, εκφράζοντας το «ξέσπασμα αγανάκτησης» που είχαν ανάγκη οι άνθρωποι τότε.
Οι εξπρεσιονιστές ζωγράφοι επηρεάστηκαν από διάφορους προγενέστερους ζωγράφους, μεταξύ των οποίων ο Βαν Γκόγκ και ο Μύνχ αλλά επίσης και από έργα της αφρικανικής τέχνης. Θεωρείται πως οι εξπρεσιονιστές ήρθαν σε επαφή με το έργο των Φοβιστών στο Παρίσι. Τα δύο κινήματα διακρίνονται και από ένα κοινό χαρακτηριστικό στην τεχνική τους, συγκεκριμένα τη χρήση έντονων χρωμάτων και αντιθέσεων. Ωστόσο ενώ οι φοβιστές επεδίωκαν με αυτό το τρόπο να δημιουργήσουν όμορφες εικόνες, οι εξπρεσιονιστές στόχευαν στην πρόκληση βαθύτερων συναισθημάτων.
Ο Καντίνσκυ ήταν από τις ηγετικές μορφές του Εξπρεσιονισμού που στήριξαν αυτή τη θέση και οδήγησαν σταδιακά στη διαμόρφωση της σύγχρονης αφηρημένης τέχνης.
«Ωραίο είναι αυτό που πηγάζει από μία εσωτερική αναγκαιότητα της ψυχής. Ωραίο είναι αυτό που είναι εσωτερικά ωραίο.»
Wassily Kandinsky, 1954
Ο εξπρεσιονισμός (εξπρεσιόν= συναίσθημα) αποτελεί ρεύμα της μοντέρνας τέχνης, που πρωτοεμφανίστηκε στη Γερμανία την περίοδο 1905- 1940 κυρίως στο χώρο της ζωγραφικής. Το ρεύμα αυτό εκδηλώθηκε αρχικά ως αντιπαράθεση προς τον ιμπρεσιονισμό και εξέφραζε την αντίδραση των καλλιτεχνών έναντι του υλισμού της καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι εξπρεσιονιστές πίστευαν ότι κάθε τμήμα της προσωπικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης αποτελεί
μορφή έκφρασης και όριζαν την τέχνη ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων. Όπως είναι αναμενόμενο, είχαν την τάση να παραμορφώνουν την πραγματικότητα στα έργα τους, αδιαφορώντας απέναντι σε μια πιστή και αντικειμενική αναπαράσταση της.Μετά τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του, ο εξπρεσιονισμός γνωστός πλέον ως Γερμανικός εκφράζει τις έντονες ψυχικά καταστάσεις, που σχετίζονται με την αποξένωση, με υστερικές και αγχώδεις συμπεριφορές, προσωπικές ή κοινωνικές, με πικρές εμπειρίες που κατατρέχουν τον άνθρωπο και που είναι δημιουργήματα της ταραγμένης γερμανικής κοινωνίας. Η ήττα μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και οι βαρείς όροι που έπληξαν την Γερμανία δημιούργησαν μια διάχυτη απογοήτευση και απαισιοδοξία στον κόσμο της. Μετέπειτα η καταπιεστική φύση του ναζιστικού καθεστώτος έκανε πιο έντονη την ανάγκη των καλλιτεχνών να διαμαρτυρηθούν μέσα από τα έργα τους, εκφράζοντας το «ξέσπασμα αγανάκτησης» που είχαν ανάγκη οι άνθρωποι τότε.
Οι εξπρεσιονιστές ζωγράφοι επηρεάστηκαν από διάφορους προγενέστερους ζωγράφους, μεταξύ των οποίων ο Βαν Γκόγκ και ο Μύνχ αλλά επίσης και από έργα της αφρικανικής τέχνης. Θεωρείται πως οι εξπρεσιονιστές ήρθαν σε επαφή με το έργο των Φοβιστών στο Παρίσι. Τα δύο κινήματα διακρίνονται και από ένα κοινό χαρακτηριστικό στην τεχνική τους, συγκεκριμένα τη χρήση έντονων χρωμάτων και αντιθέσεων. Ωστόσο ενώ οι φοβιστές επεδίωκαν με αυτό το τρόπο να δημιουργήσουν όμορφες εικόνες, οι εξπρεσιονιστές στόχευαν στην πρόκληση βαθύτερων συναισθημάτων.
Ο Καντίνσκυ ήταν από τις ηγετικές μορφές του Εξπρεσιονισμού που στήριξαν αυτή τη θέση και οδήγησαν σταδιακά στη διαμόρφωση της σύγχρονης αφηρημένης τέχνης.
Σχόλια