Κ.Π.Καβάφης- Εκείνος που τον ένιωσαν πολύ μετά..Μερος Β' (Η προσωπική αποτίμηση)
Σκυμμένος στο γραφείο του ο Καβάφης μελετά, παρατηρώντας ιδιαίτερα τα αξιοσημείωτα. Ίσως επιμένει να εντρυφά σε κείμενα φιλολογικά, ίσως σε ιστορικά, μπορεί και ποίηση. Στους τοίχους του γραφείου του δε βρίσκεται κανένας ακαδημαϊκός τίτλο, πιστεύει για τη γνώση πως κερδίζεται μέσω προσωπικών, ηδονικών και πνευματικών εμπειριών. Περιβάλλεται από έπιπλα και οικογενειακά κειμήλια, που διατηρούν έντονα το αστικό τους περίβλημα, ακόμα και τώρα που η πατρική περιουσία έχει χαθεί και ο ίδιος είναι ένας απλός υπάλληλος της Υπηρεσίας Αρδεύσεων.
Ο Καβάφης περπατά στους κεντρικούς δρόμους της Αλεξάνδρειας, απολαμβάνοντας τη μοναχικότητά του, μακριά από την Αθήνα του Παλαμά, του Πολέμη και των άλλων αναγνωρισμένων ποιητών της εποχής, στις αρχές του 20ου αιώνα. Έτσι ζει στην αφάνεια επισκιασμένος απ’ τις επιβλητικές φυσιογνωμίες των σύγχρονών του.
Τι τον καθιέρωσε όμως μετέπειτα ως το σημαντικότερο ποιητή της γενιάς του;
Η ποίηση του πολλές φορές νοσταλγική κι απαισιόδοξη, άλλες συμβουλευτική, πάντα μυστηριώδης κι έτοιμη να σε μυήσει σ’ ένα ξεχασμένο σύστημα αξιών. Ο Ομηρικός Οδυσσέας, ο Αθηναίος Θεμιστοκλής, οι Ρωμαίοι στρατηγοί Καίσαρας και Αντώνιος, αλλά κι ο άγνωστος γέρος που βρίσκεται καθισμένος στη στενότερη γωνιά του καφενείου είναι πρόσωπα ιδιαίτερης σημασίας για τον ποιητή, που βλέπει με συμπάθεια τα λάθη και τις αδυναμίες τους.
Τότε είναι που συμβαίνει το πιο αξιοπερίεργο από όλα: ο Οδυσσέας, ο Θεμιστοκλής, ο Καίσαρας, ο Αντώνιος κι ο γέρος, γινόμαστε εμείς ανακαλύπτοντας μέσα στα ποιήματα που τους αφιερώθηκαν ατόφιο τον εαυτό μας. Κι ενώ αρχικά πιστεύαμε πως δε μας αφορούν σιγά-σιγά ανακαλύπτουμε ότι είναι σάρκα από τη σάρκα μας … Σα να ξέρει βαθειά και ουσιαστικά εκείνος …. Τους φόβους και τις ανασφάλειες μα, τα χαμένα όνειρα και τ’ αδιέξοδα μας, το χρόνο που περνά γρήγορα και τις απώλειες που επιφέρει, τα μυστηριώδη παιχνίδια που παίζει η μοίρα, τις δυσκολίες που κουβαλάει η ψυχή μας και ορθώνονται μπροστά μας από τους άλλους ή ακόμα και από τους ίδιους τους εαυτούς μα, η αποτυχία και οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Ο Καβάφης μέσα στα ποιήματα τους αναφέρεται στην τραγικότητα του ανθρώπινου βίου …. Αλλά δεν οδηγεί στο μηδενισμό.
Υπάρχουν πράγματα που κάνουν τη ζωή ουσιαστική και άξια να τη ζήσουμε.
Σχόλια