Αφιερώθηκε στο "θεσμό" (2)

Το τούνελ ...φτάνει στο τέλος του!
Το φώς είναι εκτυφλωτικό, κάνει τα μάτια μου να πονάνε,
να κλαίνε...
Σαν να επιζητούν το σκοτάδι τους...
Το ουρλιαχτό τους απαιτεί να σβηστεί κάθε φως...
"Σκοτάδι"... φωνάζω
Έλλειψη φωτός.. ζητάω...
Άβυσσος...
Άβυσσος...
Άβυσσος... είναι αυτό που με κυριεύει
Πάλι κάτι με τραβάει πίσω, με ελκύει όσο τίποτα άλλο... πίσω...
πάλι πίσω...
Κι όσο και αν γυρνάω, κι όσο και αν τρέχω πίσω απελπισμένη
νομίζω πως αυτό που ψάχνω το χω χάσει για πάντα...
Τι ψάχνω και γιατί το χάσα;
Να! τώρα το βλέπω, το κοιτάζω με παράπονο... και εκείνο μου φεύγει,
με εγκαταλείπει...
Μου το πήρε κάποιος άλλος...
Δακρύζω...γιατί ξέρω πως δεν έφταιγα εγώ...
Το ξέρω...