Θέλοντας

Πόσο πονάει τούτη η σιωπή που επέλεξες να υπάρξει ανάμεσα μας!...
Και κείνη η ματιά που όσο και αν την έψαχνα, ολοένα τη στερούσες...
Πες μου τρόπο και εγώ τυφλά θα τον ακολουθήσω... αυτόν και τον δρόμο
που ψάχνω προς τα σένα...
Μα δεν κατάλαβες πως ό,τι κι αν έπραττα ήταν γιατί το δικό σου χαμόγελο
επιθυμούσα να αντικρύσω;
Γιατί δεν το είδα κείνο το γεμάτο πόθο και πάθος επιθυμητό, χαμόγελο;
Και όσο μου το στερούσες ήταν σα να κοβόταν για μένα όλοι οι δρόμοι...
Κάθε χαμένη στιγμή και ένα καράβι που έφευγε...
Μέσα εσύ...
Πίσω εγώ...
Τράβηξες το κουπί προς τη λύτρωση και χάθηκες...
Αλλά μια κρυφή πεποίθηση, ή μια τέτοια ελπίδα ξυπνάει μέσα μου φωνάζοντας
πως είσαι ακόμα εδώ...
Πως θες να σαι εδώ...