Παραμονή πρωτοχρονίας 2009!

Σε λίγες ώρες ο χρόνος θα αλλάξει. Είναι η στιγμή αυτή ίδια με όλες εκείνες που οι άνθρωποι του παρελθόντος συναντούν τους ανθρώπους του μέλλοντος. Μια κοινή αυταπάτη τους τυλίγει και συνδετικός κρίκος εγώ... Το ψέλισμα των παθών και των τόσων λαθών. Στραβοκοιτάει η σκέψη μου και σας ονειρεύεται... Εσάς παλιοί μου σύντροφοι και συνοδοιπόροι. Στο σακούλι μου κρατώ τις ψυχές σας! Σ' ένα βρώμικο μπόγο τα διαμάντια των αναμνήσεων μας. Κάτι από τα γέλια μας και τα μαργαριτάρια των δακρύων μας. Κάτι από τις φωνές των διαπληκτισμών και τον ήχο της κιθάρας που πατούσε μελωδικά η φωνή μας, ενώ ερωτευόμασταν. Ταξίδια θυμάμαι μαζί σας... Όνειρα θυμάμαι μαζί σας... Αστέρια και ουρανούς. Κι είναι στ' αλήθεια πολλές οι φορές που σκέφτομαι εν αντιθέσει τους ανθρώπους του μέλλοντος. Μ' αυτά που πρόκειται να δώσουν και να ζητήσουν. Με τα τραγούδια που ίσως μου ψιθυρίσουν στ' αυτί. Θα μου τα ψιθυρίσουν; Και πριν τα τελευταία του χρόνου λεπτά στερέψουν και ποθήσουμε οι δείκτες να μπουν σ' άλλη τροχιά θα ζητήσω το δευτερόλεπτο των χαμένων εξηγήσεων. Των χαμένων φιλιών, των χαμένων γραμμών κλαμμένου σημειώματος.
Ώρες των ευχών, σα κι αυτή θα ζητήσω απ' τον αγαπημένο μου άγιο να μου φέρει ό,τι μου στέρησε το παρελθόν. Και να το φέρει υγιές και σώο. Πέρα από κάθε μικροπρέπεια και μνησικακία. Έτσι, για να το χαρώ όπως του αξίζει. Να όμως που και εγώ μια ισχυρή υπόσχεση θα δώσω σαν ευχή... εδώ... αγναντεύοντας το νοερό πέλαγος των σκιών... πληγή δε θα ανοίξω για σας, άνθρωποι του μέλλοντος, μα μέχρι να ρθει η στιγμή πραγματοποιήσιμη να γίνει τούτη η υπόσχεση μπορώ να ρίξω ένα δάκρυ για τους άλλους, τους ανθρώπους του παρελθόντος. Κι έπειτα δική σας θα γίνω ξανα...