Λευτεριά στη Μήδεια. Θέατρο OLVIO.

Σε ένα θέατρο χωρίς παράθυρα. Έτσι δεν είναι άλλωστε όλοι οι προορισμένοι για θεατρικές παραστάσεις, χώροι; Εκεί, οι κλειστοφοβικές διαθέσεις των ηρώων εκδηλώνονται με αφορμή την έλλειψη φωτός, εξαιτίας ενός απροσδιόριστου αυταρχικού καθεστώτος, που μας θυμίζει κάτι από τις δυστοπίες του Όργουελ και του Χόξλεϋ, μα ακόμη περισσότερο μια δυστοπία με ιδιαίτερη εγγύτητα στο προσωπικό μας παρόν ή στο αόριστο μας μέλλον.

Η παράσταση Λευτεριά στη Μήδεια δομείται πάνω στην αυτοαναφορικότητα, ως προς τη θεατρική διαδικασία. Σε ένα ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο σκοτεινό, ως προς τα ειδικά του χαρακτηριστικά, παρουσιάζεται μια σχετική αφήγηση με το ανέβασμα της γνωστής τραγωδίας του Ευρυπίδη, Μήδεια. Η Μήδεια, όμως, που ετοιμάζεται είναι μια «άλλη». Σκιαγραφείται με απόλυτο κανόνα τις διαθέσεις του παραγωγού, διαθέσεις που παραβιάζουν τις συμβάσεις της ίδιας της δραματουργίας και των στόχων της, με σκοπό να την αλλάξουν ριζικά.Ποια είναι η Μήδεια; Ο παραγωγός κραυγάζει πως πρόκειται για μια γυναίκα άκαρδη, μια γυναίκα- δολοφόνο των παιδιών της και αποφασίζει να την τιμωρήσει παραδειγματικά πάνω στο σανίδι. Θα τα καταφέρει όμως;

Σε συμβολικό επίπεδο η παράσταση σχολιάζει και σατιρίζει, μέσω του χιούμορ και σε συνάφεια με όλα τα πλεονεκτήματα που έχει να δώσει η κωμωδία, μια σειρά προτύπων των καιρών μας. Πρότυπα καπιταλιστικάκαι φαλλοκρατικά. Αμφισβητεί τη διάκριση μεταξύ νομιμότητας και ανομίας. Φωτίζει τη σχέση μεταξύπροπαγάνδας και τέχνης, καθώς και τη σχέση μεταξύ τέχνης και πολιτικής. Ποια εκ των δύο εξυπηρετεί τους σκοπούς της άλλης; Διακωμωδεί το μεταμοντέρνο θέατρο και την άνευ νοήματος και περιεχομένου δραματουργία, σημειώνοντας εν μέσω της παράστασης πως «Η μαλακία πουλάει».

Διαβάστε περισσότερα πατώντας εδώ.