Ορχιδέα

Κουλουριασμένη στο πάτωμα ζητούσα στήριξη από το επίπεδο για να μην καταρρεύσω! Τα χέρια μου προσπαθούσουν ν' αγκαλιασουν όλο μου το κορμί σε μια προσπάθεια εύρεσης ζεστασιάς. Εκείνης που εσύ ήξερες να μου προσφέρεις μονάχα μ' ένα άγγιγμα... Ακόμα κι μ' ένα βλέμμα σου... η θερμότητα που μου έστελνες αναδυόταν στο κορμί μου!
Αν κάποιος καταπιανόταν με το να μετρήσει την απόσταση που μας χώριζε αναμφίβολα θ' απορούσε με το ανεξήγητο κενό που υπήρχε ανάμεσα μας! Ίσως και να τραύλιζε από έκπληξη...
Όμως μην απορήσεις που το δέρμα μου είναι καυτό παρόλη την απουσία σου. Είναι που σ' ονειρεύομαι κάθε βράδυ να πλαγιάζεις δίπλα μου και να μου ζητάς να σε κατακτήσω για άλλη μια φορά. Να γευτώ τις μυρωδιές, τα αρώματα, τις μελωδίες και τις γεύσεις του κορμιού σου... της ψυχής σου!
Η ηρωίδα μου με μια βαλίτσα στο χέρι χάνεται ανάμεσα στα σοκάκια επιθυμώντας να ξετρυπώσει σ' έναν άλλο κόσμο! Για τον αποχαιρετισμό σου μαζί της θα αρκεστείς σε δέκα μονάχα δροσερές ορχιδέες. Μα κείνη θα κρατήσει μία... αυτήν που έχει ρουφήξει τον ιδρώτα του λαιμού σου, ενώ έτρεχες να την προφτάσεις...