Στρατής Τσίρκας- Η χαμένη άνοιξη

"Αθήνα η πιο ανοιχτή πόλη του κόσμου"

"Ένιωθα την ψυχή μου να μαραζώνει. Λαχτάρησα λιγάκι όνειρο, δυο πρέζες αμαρτία, πόθησα το απρόβλεπτο, διψούσα για λίγη ομορφιά, Σεζάν, Πικάσσο, Λεζέ,..."

"Στα τελευταία, έπιασε να μου φαίνεται παράδεισος ο κόσμος που αφήσαμε, εκεί που ο άνθρωπος εκμεταλεύεται τον άνθρωπο, αλλά που με τη δική σου θέληση μπορείς να γίνεις άγγελος ή σατανάς, ό,τι διαλέξεις."

"Από την κόλαση κανένας δε γύρισε αλώβητος"

"Και τούτα τα κορμιά
πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές.
Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,
δε θα μπορέσουν, μόνο να τις ξεκάμουν,
αν ξεγίνουνται οι ψυχές.
Δεν αργεί να καρπίσει τ' αστάχυ
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να φουσκώσει τις πίκρας το προζύμι
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
το κακό για να σηκώσει το κεφάλι
κι ο άρρωστος νους που αδειάζει
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να γεμίσει με την τρέλα,
νήσος τις έστι... (Γ.Σεφέρης)

[...]Με τη βία μπορούν να μας ξεκάνουν, αλλά κι αυτό είναι αμφίβολλο, δεν ξεγίνουνται οι ψυχές, δηλαδή το φρόνημα, η πίστη, οι ιδέες."