Πετάγματα αντισυμβατικών γλάρων
"ΜΑΘΕ ΝΑ ΠΕΤΑΣ"
Ό,τι αγαπάμε βρίσκεται πάνω από εμάς,
ούτε στη στρατόσφαιρα μη το αναζητήσεις.
Βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας,
ανυπακοής και περιθωριοποίησης,
άσπρου και μαύρου, πόνου και ευτυχίας,
μέθης και νηφαλιότητας, τρόμου και θάρρους,
καρδιάς και λογισμού...
Δεν το κρατάς, αν το αγγίξεις πεθαίνει,
σβήνει στο λιόγερμα, ξυπνά πάλι στο
σκοτάδι σα πυγολαμπίδα.
Κύκλος είναι, γυρίζει σα ρόδα γύρω
απ' τις μάταιες στιγμές της προσδοκίας.
Πάψε!
Δε θέλω ν' ακούσω...
Πέθανε και τούτο το σαββατόβραδο.
Χέρια γεμάτα αίμα... σκοτωμένου έρωτα,
ξεψυχισμένης φωνής, υποσυνείδητου όρκου,
μαγεμένης μουσικής... ξεσκισμένου πίνακα,
νέου φλογερού και καψαλισμένου.
Λίγο στον ήλιο να βλέπαμε πιο καθαρά..
Σχόλια