Ιερή Τρέλα
Πώς άραγε λες την αλήθεια- πρόστυχα- σε κάποιον που δεν θέλει να την ακούσει;
Πώς ξεριζώνεις τις φωνές που αρνούνται να σωπάσουν;
Πώς κοπάζεις το πλήθος των συναισθημάτων που σε γυροφέρνει σαν ακατανίκητοι πόθοι;
Κι αλήθεια πώς σταματάς το τραγούδι της πιο δυναμικής επιθυμίας;
Σαν να μην καταλαγιάζει ο ρυθμός των φοβερών εκείνων
χειρονομιών μετά από προδιαγεγραμμένα εγκλήματα.
Σαν να είσαι στις πύλες ενός κόσμου
που βρίσκει υπόσταση άνωθε σου.
Υπερκόσμιος και φτηνιάρικος, σαν το άρωμα στην κάμαρα μας.
Σαν τη φυγή του φοβισμένου στρατιώτη.
Σαν τον εξευτελισμό του τελευταίου πότη.
Σαν την ανάγκη ενός εξαρτημένου από έρωτα και πόνο.
Από πόνο και έρωτα.
Κι ήθελες πράγματι να πιστέψεις πως δεν αντέχεις να ζεις
ικετεύοντας.
"Ψυχή τε και σώματι" να ανήκεις στο σμήνος του γλάρου
Ιωνάθαν, που ενώ απογειώνεται βιώνει τη μέθη του
κραυγαλέου ανέμου.
Πόσο δυνατά κρατιέται η μικροπρέπεια στη γη;
Πόσο γρήγορα ξεφεύγει η "έμπνευσις";
Πόσο λαχτάρησες τη δική τους Ιερή Τρέλα;
Σχόλια