Χένρικ Ίψεν Βρικόλακες

Οπως και άλλα έργα του Ιψεν, οι «Βρυκόλακες» είχαν προκαλέσει αίσθηση στην εποχή τους. Κανιβαλικές οικογενειακές σχέσεις, υποχθόνια σύνδρομα και αναφορές σε αφροδίσια νοσήματα, σε μια εποχή κατά την οποία και η απλή αναφορά στη σύφιλη εθεωρείτο σκάνδαλο. Ο μεγάλος Νορβηγός συγγραφέας βγάζει στη φόρα τα άπλυτα μιας ολόκληρης εποχής και κοινωνίας με τρόπο επιθετικό, σοκαριστικό για τους συγχρόνους του. Μάλιστα, το 1898, πάνω από δέκα χρόνια μετά την πρεμιέρα του έργου, όταν ο Ιψεν προσκλήθηκε σε δείπνο με τον Οσκαρ Β΄ της Σουηδίας, ο τελευταίος του είπε ότι οι «Βρυκόλακες» είναι ένα κακό έργο. Ο Ιψεν έκανε μια παύση και μετά είπε οργισμένα: «Μεγαλειότατε, έπρεπε να γράψω ένα έργο σαν τους “Βρυκόλακες”»! Το 1891 το έργο ανέβηκε για μία και μοναδική, ιδιωτική παράσταση στο Λονδίνο, σε μια λέσχη, μέλη της οποίας ήταν οι Χάρντι και Χένρι Τζέιμς. Σήμερα θεωρείται έργο κλασικό, από τα πιο αντιπροσωπευτικά του Νορβηγού δραματουργού. Συνδυάζοντας το καυστικό κοινωνικό σχόλιο με την υπαρξιακή - μεταφυσική αγωνία, το έργο προσφέρεται για διάφορες προσεγγίσεις.

Πηγή Καθημερινή

Στοιχεία ήθους και διάνοιας από το θεατρικό κείμενο


(Κυρία Άλβινγκ:) "Οι νόμιμες διαδικασίες! Ναι, συχνά σκέφτομαι πως αυτές είναι οι αιτίες για όλες τις δυστυχίες στον κόσμο."


(Κυρία Άλβινγκ:) "...όσοι ζούμε έχουμε ένα φριχτό φόβο για το φως."


(Όσβαλντ:) "...βλέπουν τη ζωή σαν μια ελεεινή προσωρινότητα, σαν κάτι που πρέπει να ξεφορτωθούν όσο γίνεται πιο γρήγορα."

Ερρίκου Ιψεν «Βρυκόλακες»,«Εθνικό Θέατρο» (1934), σκηνοθεσία Φώτος Πολίτης, Κατίνα Παξινού, Αλέξης Μινωτής